Son Ada kitabının devamı olmuş. Farklı bir son mu var derken aslında olayları bir çocuğun gözünden, onun bakış açısından tekrar değerlendiriyorsunuz ve olayların ilerlemesiyle farklı bir son değil mevcut sonunun nasıl devam ettiğiniz görüyürsonuz. Şahsen aynı bunaltıcı distıoyayı bir de çocuk gözünden görmek okurken beni yordu, bunalttı.-spoiler- Ancak devam eden ve kavuşulan o güzel o mutlu son içime su serperek yine umudumu yeşertti. Atamızın dediği gibi “bütün ümidim gençliktedir.”
Kendine olan inancın başarıyı getirmesine yönelik harika bir kitap. Neden bu denli beğenildiğini ve önerildiğini okuyunca anlıyor insan. Sadece kendine inanmak da yetmiyor. Öz kararlılık, öz güven, çevrenin kısıtlamakarına aldırmamak. Bir martıya hayran bırakabilir sizi
Farkında olmadan okuduğum serinin devam kitabıymış bunu farkettim. Bir hikayenin etrafında bütün karakterleri öyle bir geliştirerek hikayeyi örüyor ki insanın nefesi kesiliyor. Handanı eski kitaplarda da karakterinden kısmen rahatsız olduğum durumları vardı. Bu seferde İlhami için ‘
oh olsun, yaptıklarının cezasını çekti’ tavrından hoşlanmadım. Ancak tam da bizim bencil Handanımızın edeceği laflardı. Emeğinize sağlık kalemi güzel, kalbi güzel yazar Ayşe Kulin.
Çok haklı bir o kadar da haksız. Hem çok mantıksız hem de bir o kadar saçma. Hem iyi kalpli hem de acımasız. Yalnızlıktan kafayı yemiş bir deli demeyi çok isterdim ama kafayı yedişi kadar hayata yönelik çok güzel incelemelere detaylara gözlemlere değinmiş. İnsanoğlunun acımasız, bencil, aç gözlülü, gaddarlığını iliklerime kadar işlemiş bir kitap. Kitabın okunuşu da karakteri gibi hem çok akıcı hem de yorucu. Tek üzüldüğüm şey karakterin zamanında zorbalıklara maruz kaldığını farkedemeyen dikkatsiz öğretmeni. Bu sebeple de karakterin kendi hayatında dahi kendisini dışlayarak dışarıdan izlemesi. Sanki kendi hayatına hakim değil gibi.
Yer Altından NotlarFyodor Dostoyevski · Martı Minyatür · 2020128,6bin okunma