Bu şiiri ne zaman okusam aklıma hep babam geliyor. Sanki onun için yazılmış gibi. Yaşar Kemal bu şiiri 17 yaşında yazmış. Sanırım şuan Yaşar Kemal'in yalnızlığını daha iyi anlıyorum.❤️🩹
YALNIZLIK
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun Tellersin
pullarsın Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
Köpürmüş gelen bulutları.
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı.
Tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı!
Sevgilerde
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı
Kimseyi kendinizi sevdirmeye kalkmayın, Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye bırakmaktır.
İnsanın hayatı dünyanın hayatından daha önemlidir, Asil bilgi dünyayı değil, insanı bilmektir.
Edebini kaybeden kimse kötülükten zevk alır.
Düşünceli olun, çünkü karşılaştığınız herkes inanin en az sizin kadar zorlu bir mücadele veriyor.
Bilge insanlar konuşurlar çünkü söyleyecek bir şeyleri vardır.
Aptal insanlar konuşurlar çünkü bir şey söylemek zorundadırlar.
Platon