e.
@magnapeccatrix
"seni kâfir, ne hakla tanrının evine mantık sokarsın?"
zaqa.net/magnapeccatrix
666 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Ama artık istediğim o değil. Şimdi başka bir şey istiyorum; sıcak, korunaklı bir şey, sığınabileceğim bir şey, her ne yapmış, kime dönüşmüş olursam olayım geri dönebileceğim bir şey. Hep orada olduğunu bileceğim bir şey, anlıyor musun? Sabah gökyüzü gibi..."
Sayfa 252
Bir kitap okudu
80 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
çırılçıplak kalan beynimin ıstırabının sınırı yok.
Tortop büzülmüş yatıyorum, tüm bedenim hepi topu iki arşınlık alan kaplarken düşüncem dünyayı kucaklıyor. Tüm insanların gözleriyle görüyor, kulaklarıyla duyuyorum; ölenlerle ölüyorum; yaralananlar ve unutulanlarla kederlenip ağlıyorum ve bir bedenden kan fışkırdığında yaraların acısını hissediyor, ıstırap çekiyorum. Olmayanı ve uzaktakini, tıpkı olan ve yakındaki kadar net görüyorum, çırılçıplak kalan beynimin ıstırabının sınırı yok.
Susuyor ve dünyadan temelli ayrılacağı günü bekliyor sabırla. Onun deli olduğuna inanmıyorum, korkak da değil: Korkuyla titreyen bu insan grubunun içinde, ki anlaşılan o da onları arkadaşı olarak görmüyor, bir tek o haysiyetini elden bırakmadan dayanıyordu. Ne düşünüyor? Ölürken bile adını söylemek istemeyen bu insanın ruhundaki umutsuzluğun derinliği muazzam olsa gerek. İsme ihtiyacı mı var? Hayatla ve insanlarla işi bitmiş, onların gerçek kıymetini anlamış ve etrafında kimse yok, ne dostları ne düşmanları, istedikleri kadar bağırıp çağırsınlar, çileden çıksınlar, tehdit etsinler.
Aklını yitirmek bana saygıdeğer bir şey gibi geliyor, tıpkı nöbetçinin görev yerinde can vermesi gibi.
–Bir düşün: İnsana onlarca, yüzlerce yıl merhamet, sağ duyu ve mantık öğretip, onu bilinçlendirdim diyemezsin, her şeyin bir bedeli var. En önemlisi de bilinç. İnsanlar acımasızlaşabilir, hassasiyetlerini yitirebilir, kan, gözyaşı ve acı görmeye alışabilirler, tıpkı kasaplar, ya da bazı doktorlar ya da askerler gibi; ama hakikati bir kere öğrendikten sonra ondan vazgeçmek nasıl mümkün olabilir? Benim fikrime göre bu imkansız. Çocukluktan beri bana hayvanlara eziyet etmememi, merhametli olmamı öğrettiler; okuduğum bütün kitaplar da bunu öğretti ve sizin kahrolası savaşınızdan zarar görenlere öyle acıyorum ki canım yanıyor. Ama işte zaman geçiyor ve tüm bu ölümlere, acılara ve kana alışmaya başlıyorum; gündelik hayatta da daha duyarsız, daha tepkisiz olduğumu ve yalnızca en kuvvetli itkilere cevap verebildiğimi hissediyorum, ama savaş gerçeğinin kendisine alışamıyorum, esasen akılsızca olan bu şeyi anlamayı ve açıklamayı aklım reddediyor. Bir milyon insan bir yerde toplanıp edimlerine haklılık kazandırmaya çalışarak birbirini öldürüyor ve hepsi eşit derecede hasta ve hepsi eşit derecede mutsuz. Delilik değil de nedir bu?
hanımlar beyler yine iki gün sonra sıkılacağım bir şeye heves ettim, sormak isteyip soramadığınız şeyler varsa ya da sadece sohbet etmek isterseniz buyrunuz buradan yazabilirsiniz zaqa.net/magnapeccatrix
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Erginlik çağına özgü bir psikolojik çalışma yapılır ki bu, en önemlileri fakat en acı verenleri arasında sayılır. Bu, çocuğun ana-baba otoritesi altından çıkmak için gösterdiği çaba, ilerleme için pek önemli olan, yeni ve eski kuşak arasındaki karşıtlığı tek başına doğuran çabadır. Normal kimsenin bu gelişme evrelerini geçirmesi gerekir. Bazı kimseler duraklayabilirler ve böylece ana-baba otoritesinden hiçbir zaman çıkmamış olan, sevgi duygularını ana-babalanndan koparamamış ya da hiç değilse bunu ancak eksik bir şekilde yapmış kişiler bulunur.
Bir sadist daima bir mazoşisttir, bu sapıklığın etkin yanının ya da edilgin yanının üstün gelerek cinsel faaliyete ağır basmasını ve onu karakterize edebilmesini önleyemez.