Müstehzi
@meraaa
Meleklerin ağırlığından değil, kalemlerinin ağırlığından değil, yazdıklarının ağırlığından çöken, düşen, çürüyen omuzlarım!
Hemşire
Lisans
Ankara
İskenderun, 24 Temmuz 1998
307 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
İçimde yatışmamış, dinmemiş bir şey var. İçimde söylenmeyi özleyen.
80 syf.
·
Puan vermedi
ey her gün kendime kurduğum pusu
içimde büyüyen metaforların
anaforunda öldürdün beni
Okur Takip Önerileri
kim sevdirdi bilmem sana, sarıyı
beni kim terk etti kahverengiye
geri dönen mektuplardır düşlerim
âteşinde seni bekleyen sendin
başım bir istila mezarlığıdır
günahlarım düşüyor
yolları kararmış bakışlarımdan
dokunur musun karanlığıma
Ben bir defterin iki sayfası arasında değil
Milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim
Şahsiyet!!
Ellerimden güle yalnızlık batardı
İçi bulanırdı yalnızlığımın
Aslında hiç istemiyorum ama
Ne yapsam rutubetim sözlere bulaşıyor.
Dünya artık bir daha hiç
Bir okul çıkışı gibi kokmayacak mı?
Kalbimi de büyüttüm sonunda
Artık bazen gözlerime tırmanıp bakıyor sokağa
Kirpiklerime tutunuyor, o ince parmaklıklara
Ben çekildiğim her fotoğrafta
Defolu bir kelebek gibi çıkarım.