Ellerimiz edeple bağlayıp, omuz hizasından hafifçe bir bakacağız ki Sami Efendi merhum, elime aldığı domatesi ezik bile olsa geri bırakmayıp kese kağıdına koyuyor. Anlam veremediği için şaşkın bir yüzle kendisine bakan dervişine dönüp tebessümle izah ediyor: Geriye bırakırsam bu domates incinir, arkadaşlarına mahcup olur gibi geliyor, kıyamıyorum.