"Babacığım! Biliyorum bana kızıyorsun!.. Ama şu batan güneşe bak nasıl da kendi rengine çevirmiş her şeyi... Kızıla kesen ufuk, şu akıp giden su ve gül bahçeleri, dağlar bile kıpkırmızı... Bak ve anla beni... Ben de işte böyle Leylâ'ya boyandım...
Yoksa öfken yıkıyor mu yaptığın her şeyi?
İncitiyor musun seni Yaratan'ın yarattıklarını?
Ana babanı...
Güldürüyor musun yoksa o güzel pamuk yüzlerini...
Seni her gördüklerinde göresi geliyor mu insanların?
Yoksa olmasan diye içten içe dua mı ediyorlar?