Muhtar, imam ve aksakallısı üçgeninde minyatür bir devletçiği andırırdı mahallelerimiz. Ve bizim zamanımızda çocukların tek eğlence merkeziydi mahalleler. Bilim çağının gerisinde kalmıştık belki ama hayal dağarcığımızda koca koca dünyalar taşırdık. Hazır üretilmiş olanla değil üreterek yaşardık. Biz o dar geçit vermeyen sokaklarda çok kez ‘perde’ dedik. Uzun kış gecelerinde görkemli ‘gala’lar yaptık oyunlarımıza.. Âh Zahit Mahallesi.. Ve Çizmeci Sokak âh.. Dile gelsen de konuşsan...
•
Turgut Akaslan’ın ‘Mahalle Maçı’ adlı romanını kapattığımda bunlar geldi içimden. Turgut Akaslan mahalle kültürünün dolu dolu yaşandığı demlere yetişmiş bir isim. ‘Mahalle Maçı’ konu anlamında zengin bir kitap, okuduğunuzda çok farklı karakterlerin başarıyla sunulmuş hayatlarını görürsünüz ama en çok mahalle aralarında yitip gidenlere âh edersiniz. ‘Kaybedenlere’ ithaf edilen bu kitap bu yönüyle düşünüldüğünde bir 'kaybedilenler' bildirgesi niyetine de okunabilir. Çok okunması temenni ve dileklerimle...
(Murat Okutmuş)
