Cemal süreya..
Oda çok geniş... ama sığamıyorsun...
Bak, kapı orada... ama çıkamıyorsun...
Pencere açık... ama nefes alamıyorsun...
Bir nefes kadar yakın
Bin nefes kadar uzak
Onbin nefes kadar imkansiz
Yüzbin nefes kadar hayalmiş meğer
İnan cok yandı canım, nefes ya nefes bedava nefes bana ağır bedellerle geldi, kalbim ne gogsume sıgdı ne de beni terk etti. İsyankar biri gibi deli deli vurdu gogsume sesımı duyun der gıbı. Ama ben hep karanlıkta kaldım...
"Aldığın nefes ciğerlerini acıttığı zaman konuşalım. Şimdi yaran yarama denk değil."
Lütfen Paylaşınız Çok Önemli
TV, Bilgisayar ve Kola'nın Zararları
"Merhaba,
Başımızdan geçen kötü bir olayı sizinle paylaşmak ve sizleri de nedenleri hakkında dikkatli olmanız konusunda uyarmak istedim. 12 Eylül sabahı 10 yaşındaki oğlum yatağından kalktıktan 10 dakika sonra lavabonun önünde kriz geçirdi. Yerde vücudu kaskatı iken titremelerle birlikte, göz bebekleri kayboldu, nefes zorluğu, ağızda
Enes
@enesbir
·29 Nisan 20:01
TV, BİLGİSAYAR VE KOLA'NIN ÇOCUKLARIMIZ ÜZERİNDE OLUŞTURDUKLARI TEHLİKELER!
Bugün pek çok ailemiz çocuklarını evdeki TV ve Bilgisayarla bilinçsiz bir şekilde meşgul ediyor ve kafeinli, bilhassa kola ve enerji içecekleri ile de oyalıyor. Bize dışarıdan taklit ve propaganda yolu ile giren ve bu modern(!) hayatın vazgeçilmez unsurları gibi gözüken vasıtaları sunarken, çocuklarına iyilik yaptıklarını düşünüyorlar.
Ne yazık ki, bu bilinçsiz davranışları ile çocuklarına ne kadar zarar verdiklerinin farkında olamıyorlar. Yazımızın ekinde, maalesef bu bilinçsiz davranışlardan yüreği yanmış bir annenin başından geçmiş acı bir olay sebebi ile diğer anne babaları uyarmak için kaleme aldığı bir mesajı ibretle okumanız ve diğer anne ve babalara da bu mesajı iletmeniz için dikkatinize sunulmaktadır. Allah yar ve yardımcımız olsun.
Gıda Raporu
Anı yaşamak, geçmişi bırakmak ve geleceği beklememek demektir. Hayatınızı bilinçli yaşamak demek nefes aldığınız her anın bir hediye olduğunu bilerek yaşamak demektir...
-Oprah Winfrey.
Küçük bir kumru hikayesi
Son 5-6 aydır kumrular balkondaki dolabın üstüne yuva yapmaya başlamışlardı. Bir defasında yavru bir kumruyu sevmek isterken bir anda uçup bahçeye doğru süzülmüştü. Acaba birşey oldu mu diye korkarak hemen bahçeye doğru koşup olduğu yerden almış tekrar yuvasına bırakmıştım. O gün bugündür yuvalarını hep uzaktan seyretmekle yetiniyordum. Ancak az önce balkona çıktığımda bu yavru kumruyu yuvasından aşağıda bir yerde gördüm. Onu alıp tekrar yuvasına koymam gerektiğini düşündüm. Yine ürküp kaçar diye hareket hızımı olabildiğince düşürerek yanına yaklaştım. Ben yaklaştıkça nefes alış verişleri hızlanmaya başladı ve korktuğu gözlerinden belli oluyordu. Aniden bir hamle yapıp yakaladım. Havaların bu ara soğuk olmasından dolayı üşümesin diye süt kutusundan küçük bir yuva yaptım ve tekrar eski yerine bıraktım.Tabi bu süre boyunca annesi ve babası tüm hareketlerimi kaygıyla gözlemlemekteydi...
Hiçbir şeyini özel bir gün için saklama.
Nefes alabildiğin ve yaşadığın her gün özeldir. Her saniye kıymetlidir çünkü zamanin telafisi yoktur.
Bernard Shaw
Her şey gelip geçici ey gönül.
Bak, az önce aldığın nefes bile geldi geçti.
Sen Bâki olana râzı ol.
Hz. Mevlâna
Ne bir ses, ne de bir tını ister bazen insan. Ve müthiş bir sessizlik, nefesinin sesinden başka bir şey yok. Kendini dinlemek, farkındalık, yeniden nefes alabilmenin ön koşulu gibi. Kendini dinlemeli, kendin olmak için. Unuttuğumuz benliğimiz gözlerimiz kapalı sadece biz olmak. Küllerinden yeniden doğmalı insan.
"Ama hissediyorum"
Belkiler bir umut kırıntısından ibaretti.
Umutsuzca bekleyişlerin sonunda korktuğu nispeten başına geliyor ve bu hiç aksamadan devam ediyordu.
Dereyi boylayarak üst üste seken taş gibi nihayetinde kendini suların altında buluyordu.
Yüzme bilmenin de işe yaramadığı bu coğrafyada nefes almak gün geçtikçe güçleşiyordu.
"Ama hissediyorum"
Bir çocuk hissederse olurdu.
Kaçışı olmayan yollara yönü çevrilir ve ayağına taş bağlayarak düşe kalka gitmesi emredilirdi. 
Ortadoğu'da Bir Çocuk - Kefen
"Şimdi ipleri kesilmiş kuklalar oynuyor,
Özgür sanıyorlar kendilerini,
Nefes kesildi, perde bitti
Kestik! Paydos vakti."
-Kalpdelen
Bugün bir melek ayrıldı aramızdan. Hayatının en masum döneminde, 16 yaşında. 16 yaşın heyecanını, ergenliğin sıkıntılarını hiç yaşayamadı. Çünkü ergenlik sorunlarından önce gelen çok ciddi sağlık sorunu vardı onun. Kalbi çok zayıftı. 5 yıldır, kendi kalbinin yerine yeni bir kalp koymak içindi çabası. O ve ailesi çok çabaladılar, Esila o çocuk omuzlarıyla çok ağır yüklerin altına girdi, birçok ameliyat geçirdi, birçok kez yoğun bakıma girdi. Kalbi biraz nefes aldırdıysa ona, o kısacık molalarda gülümsemeyi başardı. Her şeye rağmen gülmeyi unutmadı. “Anne yardım et.” cümleleri dudağında sabahladı çoğu gece. Bir ümit… “Ah bir kalp bulunsa” dualarıyla geçen, “Sabret yavrum, geçecek.” avuntularıyla çaresizlik içinde bitmeyen günler, geceler…
Nihayet o kalp bulundu, kim bilir hangi yüreklere düşen kor, bir başka yanan yüreği serinletmek için ümit oldu onlara… Merhametti bunun adı, yıllardır beklenen merhamet. Bir ümit koşturdu herkes, o yalvaran bakışlara merhem olmak isteyen herkes koşturdu. Ameliyatı da iyi geçti Esila’nın, sonra o kritik saatler başladı. Çok istedi yaşamayı Esila, annesi çok istedi yavrusunu kurtarmayı, babası her şeyini verirdi onun için, kardeşleri yollarını gözlediler hep. Ama olmadı, Esila bugün ayrıldı aramızdan… Sevdiklerinin acısı o kadar büyükken, çok üzgün olduğumu yazmaya bile utanıyorum.
Allah’a emanet ol Esila…