İşte böyle öldü, çılgınca bir tutkunun kurbanı zavallı Piskarev. Sessiz, uysal, ürkek, alçakgönüllü çocukça, saf, içinde deha kıvılcımları taşıyan ve belki de zaman içinde adını dört bir yana duyuracak bir sanatsal patlama gerçekleştirebilecek bir insandı. Ardından kimse ağlamadı, bu tür sahnelerin değişmez kişileri olan mahalle bekçisiyle, kayıtsız tavırlı hükümet tabibi dışında tabutunun yanında kimseler görünmedi...