Nida Yıldırım
@nida_yildirim
9 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"...Her yaradılışta belli bir kötülüğe doğru eğilim vardır. Doğal bir kusur... En iyi eğitim bile üstesinden gelemez. "
Sayfa 61 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"İnsan kendinin vehmidir. Yoruldum kardeşim, yorulduk. Ben dünyanın bir parçası olmaktan bu denli yorulduysam dünyanın kendisi ne haldedir kim bilir. Sanırım yaşamayı beceremiyorum. Bazen diğerleri yasayabiliyorlarsa bunu ben de becerebilirim diyorum içimden . Sonra mezarlıklar geliyor aklıma. İşte o an kafam karışıyor. Kimseyi taklit etmemek en iyisi. Ben ne yaşamayı becerebiliyorum , ne de ölmeyi. Ölümle hayat arasında kurumuş bir ırmağım. "
Sayfa 248Kitabı okudu
"Bazen yürürken gördüğüm bu insanların yüzyıl sonra bu sokaklarda olmayacaklarını düşününce, her şeyin ne kadar geçici olduğunu anlıyorum. Binaları, asırlara meydan okuyan ağaçları ve hatta şu gemileri kıskanasım geliyor. Çünkü dünyada bizden fazla barınacaklar. Düşündükçe gülüyorum ama en çok biz insanlara merhamet duyuyorum böyle anlarda. Nasıl da zayıfız. Hem varız hem yok. Hem ölüyüz hem diri. Hem hayaliz hem hakikat. Hem ruh hem beden. Hem keder hem mutluluk... "
Sayfa 58Kitabı okudu
"Ölüversek şimdi. Bir kuş gibi, bahanemiz olmadan ve küçücük ölsek... "
Sayfa 58Kitabı okudu
"Kişi hangi kötü sıfatı diline pelesenk edip karşısındakini onunla suçluyorsa bilmelidir ki o sıfat özüdür. "
Sayfa 56Kitabı okudu
"Geçmiş şimdinin kabuğudur. Ânı yaşamak için kabuğundan kurtulman gerekir. Bu, canını çok yakacak olsa da... "
Sayfa 35Kitabı okudu
"Anlamıyorum" dedim... "Anlama.Dünya, anlamak isteyenlere düşmandır. Anladıkça kaybolursun" dedi.
Sayfa 34Kitabı okudu
Her insanın bir hikayesi vardır. İyi ya da kötü değil, ikisinin iç içe uyuduğu hikayeler...
Sayfa 29Kitabı okudu
Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar; tekrarlananın örtüsü olduğunu anlayamadan , aynı el sallayışların, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzun bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.
Sayfa 174 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
