Sabitlenmiş gönderi
Çağımıza uymak zorundayız palavrasına da hiç mi hiç inanmıyorum. Eğer yaşadığım çağın en yüce ideali köşeyi dönmekse; eğer yaşadığım çağ toplumsal adaletsizlik üstüne kuruluysa; eğer yaşadığım çağ inandığım her şeyi yadsıyorsa; eğer yaşadığım çağa bayağılık ve çirkinlik egemense, ben böyle bir çağa neden ayak uydurmak zorunda zorunda kalayım? Tam tersine, başkaldırırım, direnirim böyle bir çağa karşı.
Okur Takip Önerileri
Her daim umutsuzlukla dip dibe duran, rüzgarlara karşı bile soytarılığın o narin çiçeklerini koruyup kollayan hüznü bir anlayabilseydiniz keşke!
Sanki o çoban, halk da onun sürüsüydü. İşin ilginç yanı, insanlar bu durumdan yakınmıyordu. Çünkü, öylesine eğitimsizlerdi ki!.. Çağı kavramaları, yeni yaşam düzeni istemeleri olanaksızdı.
Yalan söyleme tutkusu dışında, pek suç bulamadı üstlenebileceği.
Yalanı, çokluk, toplumun çarpık değer yargılarına karşı, sığınak edindiğinin bilincindeydi. Kendini, bu tuzaktan koruyamadığı için üzgündü.
Kişi evinde mutsuz olursa, uzağa gitmek, farklı bir şeyler yapmak ister, ancak huzuru yerinde olursa, kalmaya daha yatkın olurdu.
Kendini başkalarına göründüğünden ya da görünebileceğinden farklı biri olarak görme ki, başkaları da seni başkalarının gözünde başka biri olmaya çalışan başka biri olarak görmesin.
Adil mi? Adaleti neyle ölçersin sen ey Yargıç? Kim seni kırbaçladı ki, kırbaçlanmanın ne olduğunu bilesin? Nasıl oluyor da toprak altında geçireceğim yılları gün ışığında geçirecekmişim gibi parmaklarınla sayabiliyorsun. Sen hiç zindana atıldın mı? Ömrümün kaç baharını benden aldığını biliyor musun? Hiçbir şey bilmiyorsun sen, adil bir insan değilsin sen, çünkü ancak darbe yiyen bilir onun ne olduğunu, darbeyi vuran değil, sadece acı çeken bilir acının ne olduğunu. Kibrin yalnızca suçluları cezalandırmayı biliyor, oysa sensin en büyük suçlu.
