sevgi
@nsevgihan
bölünmüş bir hatırayım ben
dünyaya dağılan
20 Ağustos
151 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz.."
Stefan Zweig
Okur Takip Önerileri
Anlamını yitirdi pek çok şey
Gökyüzünde bir bulut gibi
Yükselen o devasa alev
Hepsini yutuyor
O zaman değişiyor her şey
Değişiyorsun sen kendin
Ve en değerli gördüğün
Yitirmiş artık değerini
Ve arkanda bırakıyorsun küle dönüşenleri
Sen kendin de kül olmuşsun
Pär Lagerkvist
İnsan, hep kendini anlattığını sanır. Oysa anlattığımız gördüklerimizden başka bir şey değildir.
Cesur kararlar lazım hayatta. En cesurca karar ise sizi üzen ve hırpalayan her şeyi geride bırakmanızdır.
Gül ile Bülbül
Karşımızda annemizin mutfağında yıllanmış güllü dallı bi’ tabak elimizde çilekten bi’ kalp tersine düzüne karar veremediğimiz, bi’ taraftan bakınca hiddetli diğer taraftan bakınca sinmiş bi’ kuş. Aklımızdan neler geçiyor da bu yazı çok parça pinçik biraz daha mı sadeleştirsen diyor halden anlayan arkadaşımız. Peki, tamam daha az konuşalım tabi ama güldü daldı bülbüldü derken ben toparlayamıyorum, toparlanamıyorum. Evet, şey ne demiştik ne sen bülbülsün ne de ben gül, var şimdi başka ellerde gül, bu hoşuna gitmişti değil mi? Klasik gül ile bülbül hikayesi değildir burada olan biten. Fark ettiyseniz biten dedim. Olmuş bitmiş kurcalamanın alemi yok. Şimdi çıkıp bu gördüğümüz gül değil demeyin ona bakarsanız kuş da bülbül değil. Neyse çok da uzatmayalım renklerimiz soldu, dallarımız kırıldı bu ah u zarı hala duymayan mı kaldı? Bizler bunu düşünürken mutluluk başka bahara kaldı.
Rüya Bu ya
Bir rüya gördüm ki... Survivor adasından -kalanlara başarılar diledikten ve tabi ki buraya kadar gelmiş olmanın benim için galibiyet sayıldığını belirttikten ve onların da yorgun yorgun kafalarını sallayarak onaylarını aldıktan sonra- sevgi dolu bir şekilde benimle beraber elenen bir araba dolusu arkadaşla birlikte ayrılmak üzereyiz. Fakat Nasıl
Aynı Yerde Değil Aynı Gökteyiz
Sen geçerken sahilden sessizce ben gökyüzümü kurtarmaya çalışıyordum. Denizsiz bi kentin ortasında binalardan kafes yapmışlar ruhuma da. Görünmez camlara çarpmış kanatlarım, alnımın ortasındaki gergin telde asılı kalmışım. Oysaki sınırımız gökyüzüydü, aynı yerde değil aynı gökteydik biz. Şimdi neredeyiz?
BİR BALLI SÜT BİR DE PENCERE
Sesim kısılır. Kısılır sesim. Her sene. Hiç sekteye uğramadan, uğrattırmadan, ders anlattırmamacasına. Üstelik bir hafta boyunca da gelmez. Evime dönerken bir süt alırım bir de bal. Gözüme ilişirse zencefil oh ne ala. İçerim gündüz gece, sesim beni bulsun diye. Bulamaz. Yitirir beni. Yitiririm sesimi. Bir bardak. İçinde sıcak süt. Karıştırırken balı gözümde bir anı. Küçüğüm yine çok küçüğüm bir gün. Gece yarısı bir ses. Hatta fısıltı. Sevgi. Hı? Efendim? Sonra bir şıkırtı. Kaşık ve bardak? Yarım yamalak açılmış gözler. Süt, bardak, kaşık, şıkırtı. Yoğun sarı rengi karıştırır ağır ağır kaşık. Annem. Ah benim canım annem.
Soğuktur, kıştır, sabahtır. Yağar şakır şakır. Annem balkonda. Otobüse binene kadar bekler beni. Yıllar geçer zamanın eli değer. Bir de bakmışım yaban eller. Annem gelmiş, pencerede. Yollarımı gözler yine. Ben hakkını ödeyemem annemin sırf bir ballı sütü bir de pencerede beklemesiyle.
Şimdi, hala, mutlaka, hep bakarım pencerelere. Bir ballı süt bir de pencere.
23 Ekim 2017
sevgi