İnsan kalbini büyük bir tarlaya çevirmeli. Toprağında bir sürü bitkinin kök saldığı, arada çıkan yabani otları ayıkladığı, onların yerine çiçekler ektiği ve her yere sevgi tohumları serpiştirdiği...
Aslında her insanın içinde bir parça umut bulunuyor. Kimi bunu kullanıp değerlendiriyor ve o parçayı özenle büyütüyor, kimi ise ona bir hiç gibi davranıp göz ardı ediyor.
"Mutluluk değildi onların ki! Ziyan edilmiş bir hayat! İsrafla dolu bir hayat! İnsanın kaç çift ayakkabıya ihtiyacı olabilir ki? Onların üzerinde doğru düzgün yürüyemiyorsun bile!"