" Nefessiz gidilen yolun sonu bulunmaz, karanlıktır." demişti.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Sanki bir erik dalına çıkmıştım da orada üzüm yiyordum ama bahçe sahibi gelince cevizlerini neden yediğimi sormuştu.
Sayfa 143Kitabı okuyacak
Kabristan; bir ibretlik yer idi; ne kapı vardı giresi, ne yemek vardı yiyesi, ne ışık vardı göresi!..
Sayfa 131Kitabı okuyacak
Belki bilmiyorsun, ama sesini duymayı, yüzüne bakmayı çok özlüyorum...
Dünya nimeti Allah'ın düşmanıdır Yunus. Dünyalığı sevmek, dostun düşmanı sevmesi gibidir. Dünya bir murdar leş, talipleri ise akbabadır...
Bildim ki insan sevinince, üzüldüğünden daha şiddetli ağlarmış.
Umut ki, insanı en son bırakan cevher ve en kıymetli hazinedir...
Kalpten söküp atmadan yarası asla iyileşmeyecek bir ok... Adı kin ve şüphe...
Kabristan; bir ibretlik yer idi; ne kapısı vardı giresi, ne yemek vardı yiyesi, ne ışık vardır göresi!..
Sayfa 118 - YunusKitabı okuyor
Her biri bir şeyi arayan yığınla insan gördüm. Her bir derdin, sonunda Bir olana vardığına orada inandım. Bir bir geliyor, bir bir gidiyor, geriye Bir kalıyordu.
Sayfa 115 - YunusKitabı okuyor
İçimde bir sesin, "Adem olan mülke suret bezemesin; mülke suret bezeyenler kara toprak olmuş, yatar" der gibi olduğunu sandım.
Sayfa 130Kitabı okuyacak
Rüzgar idim de, ne yandan eseceğimi, ne yana eseceğimi bilemiyordum.
Sayfa 129Kitabı okuyacak
Son birkaç yıl içinde bozkırda ne çok ölüm olduğunu, ne çok mezar kazıldığını, hayat ve ölüm dengesinin ne çabuk değiştiğini görmemek imkansızdı. İmar adına kazmanın değdiği yerlerin mamure değil de mezar olması, insanların ruhlarında keder yumakları sarıyordu.
Sayfa 116 - KapıKitabı okuyor