Kadere meydan okumanın çok çeşitli yolları vardır ve neredeyse hepsi de boşunadır ve en kötüsünün olacağına inanmak ise bu yolların en sıradanlarındandır
Saramago Körlük kitabındaki gibi isim kullanmadan, noktalama işaretlerini kısıtlı kullanarak kendi benliğini arayan bir insanın öyküsüyle karşımıza çıkıyor. Karakterlerin konuşmaları birbirine virgülle öyle bir bağlanmış ki konuşmaların kime ait olduğunu anlayabilmek için dikkatli okumak gerekiyor. Genel olarak beğendim. Kısa ve öz bir hikaye fakat sonu daha güzel bağlanabilirdi.
İşte kader böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, geçip gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz.