nurdanileokumakeyfi
@okumakeyfi
üniversite
173 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Başkaları acı çekerken ben uyuyor muydum? Şu an uyuyor muyum? Yarın uyandığımda, ya da uyandığımı sandığımda bugün hakkında ne diyeceğim
Kahrolası zamanınızla bana yaptığınız eziyet yetmedi mi? İğrenç bir şey bu! Ne zamanmış! Ne zaman! Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?
Dün kimseyle karşılaştığımı hatırlamıyorum. Ama yarın da bugün kimseyle karşılaştığımı hatırlamayacağım. Benden yardım ummayın.
Okur Takip Önerileri
Körlerin zaman kavramı yoktur. Zamanla ilgili şeyler de gizlenir onlardan
Fırsat varken bir şeyler yapalım! Her gün birilerinin bize ihtiyacı olmuyor. Aslında Özellikle bize ihtiyaç duymuyorlar. Başkaları da daha iyi olmasa bile, aynı derecede bizim yaptığımızı yapabilirlerdi. Kulaklarımızda çınlayan şu yardım çığlıkları bütün insanlığa yöneltilmiş! Ama burada, zamanın bu anında, istesek de istemesek de bütün insanlık biziz. Çok geç olmadan bundan yararlanalım! Zalimce bir alın yazısının bize layık gördüğü iğrenç, güruhu hakkıyla temsil edelim! Ne dersin?
Her zaman kendimize var olduğumuz izlenimini verecek bir şeyler buluyoruz, di mi Didi?
Tamam belki de bir şey yapmadın. Ama hiçbir şey yapmamanın bile bir yolu yordamı var. Eğer yaşamak istiyorsan bunu aklında tut.
-Seni hiç bıraktım mı ki?
-Gitmeme izin verdin.
-Mutsuzum.
-Sahi mi?
-Ne zamandan beri?
-Unutmuşum.
Ben de onunla tanıştığıma memnun olurum. Ne kadar insanla tanışırsam o kadar mutlu olurum. En bayağı yaratık bile insanın bilgisini arttırıyor, zenginleştiriyor, kendisine neler bağışlandığının daha çok farkına varmasını sağlıyor. Siz bile... Siz bile kim bilir, bana bir şeyler katmış olacaksınız.
Geçmişini kaybederek her şeyini kaybetmişti.
Oğlum için bu yemeği neden verdiğimi biliyor musunuz? Bugün, onun bir yetişkin oluşunu kutluyoruz. Daha yirmi birine basmasına zaman var, ama bugünün yaşamındaki en unutulmayacak gün olacağından eminim; bu onun yeniden doğduğu gün. Bu geceden sonra ona oldukça sert
davranacağım, ama asıl amacım İsao’nun gözlerini açmak ve ona gerçek bir yetişkin gibi davranmak. Bir baba olarak neler hissettiğimi anladığınızdan ve beni durdurmaya kalkışmayacağınızdan eminim, efendim.”
İsao kendi dünyasına körü körüne inanıyordu. Onun iyiliği için Honda’nın bu inancı yerle bir etmesi gerekiyordu. Neden? Çünkü bu, inançların en tehlikelisiydi. Bu inanç İsao’nun yaşamını tehlikeye atıyordu.
“Düşüncelerimin ne değeri var ki?” diye sordu kendi kendine. “Gerçek düşünceler böyle cezalandırılıyorsa, benim düşüncelerim yalan demektir.”
Bir kadın olmayı isteyebileceği İsao’nun aklından bile geçmezdi. Erkek olmanın, erkekçe yaşayıp erkekçe ölmenin dışında hiçbir şey dilememişti. Tam bir erkek olmak, erkekliğini sürekli kanıtlamayı gerektiriyordu -bugün dünden, yarınsa bugünden daha çok erkek olmak. Erkek olmak, erkekliğin doruğuna doğu durmaksızın tırmanmak, doruktaki karların ortasında ölmek demekti.
Peki ya kadın olmak? Bu, kadın olarak doğmak ve ölünceye kadar da kadın kalmak demekti