zîşan (@oluveyadiri) Yorumları

Sonunda benimle aynı can sıkıntısını yaşayan bir yazara denk geldim... Beklemek, bir kitabın bitmesini, günler geçmesini hatta bir çiçeğin büyümesini... Beklemenin insanlar için henüz varolmayan bir sözcük olduğunu, sabırsız insanoğlunun: Tıpkı Nurettin Topçu'nun "Eskinin şiir yazma meraklısı gençlerin yerinde otomobil kullanma hevesleri hüküm sürüyor." deyişi gibi hızın büyüsüne kapılıp sürekli koşuşturduklarından, zaman kavramının günümüz dünyasında biraz yok olduğuna, hatta bunun en basitinden dijital bir saatle, eski bir saat arasındaki farkla bile anlaşılabileceğine dikkat çekiyor. Mutluluğun koşarak değil de yürüyerek anlaşılabileceğine yani durup bir şeylerin farkına vardığında tadının çıkarılacağına inanıyor. Tıpkı bizim kültürümüzde olduğu gibi bayramların değil de onların öncesindeki tatlı bekleyişlerin değerli olduğunu savunuyor. Kendi çocukluğunun en güzel günlerinin Noel değil, Noel'in arifesi olduğunu söylüyor... Çünkü beklediğini, hayal kurduğunu... Dünyanın bütün hediyelerini kafasında var olduğunu, onlara sahip olmanın mutluğunu yaşadığını söylüyor. (Yazarımızdan okuduğum ilk kitap ve çıkan son kitabı da aynı zamanda, üslup olarak doğallığını, yaşadığı o can sıkıntısını ve bunu gündelik hayatın içinden çıkarıp bizlere sunması sevdim... Diğer kitaplarına da bakıp daha geniş bir inceleme yazılabilir sanırım, onun için şimdilik bu kadar.) İyi okumlar...