Tarih okumak önemli. Hele de birinci ağızdan.
Kitap bize Karabekir'in niçin Şark'ın Fatihi ünvanını aldığını, çekilen zorlukları, gözlem ve mantıkla iş yapmanın muhteşem önemini anlatıyor. Unutulmaya yüz tutmuş kelimelerimizin anlamının parantez içinde verilmesi çok yerinde olmuş. Kitap bazen akışı sebebiyle kendinden soğutsa da okunuyor.
Yine kitap o dönemde yapılan fedakarlıkları, çekilen zorlukları, Şark tarafının ne halde olduğunu birinci ağızdan bizlere gösteriyor. Ermeni milletinin ezelden korkak, şaki ve insanlığa bir tehdit oluşturduğunu görebiliyoruz. Bunları yalan tarihten değil, bizatihi birinci ağızlardan okuyoruz.
Yöredeki büyükler dağlarda top, tüfek mermisi bulurduk diye anlatırken şaşırırdım. Bir köydeki sahipsiz şehit mezarının ne olduğuna anlam veremezdim. Fakat şimdi neler olduğunu çok iyi anladım.
Son olarak şu mühim cümleyi alıntılamak istiyorum "Gerçi karlar içinde ve kısmen yaya olarak yaptığımız bu yürüyüşler, çok zorlu ve çok zahmetliydi. Fakat yakında vatanımızın işgal altındaki yerlerini kurtararak, oradaki halkımızı hürriyete kavuşturmak ümidi bize daha o kadar yürüyüş yapacak kadar bir kudret veriyordu."
Vatanımız için canını feda etmiş şehitlerimize rahmet olsun. Gazilerimize yüce Allah selamet ve hayırlı ömürler versin. Vesselam.
