Eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına, -neden böyle olduklarını tanrı bilir- hallerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
Hepsi oldukça kaba. Hem de herkese karşı kabalar: başka milletlere, kendi soydaşlarına, aile içinde karılarına, kocalarına, çocuklarına. Makam sahiplerinin önünde alçakça kibar ve yalakalar, alt tabakadan kimselere ise küstahça kabalar.
"İnsan hiçbir şeyin önünde düşmemeli ve alçalmamalı. Kendi dışında ve içindeki güçlere karşı verdiği sonsuz mücadele ve ortaya koyduğu kültür mirasıdır insan yaşamı."
Bununla ilgili Tolstoy şöyle der:
"Hayatlarımızdaki dayanılmaz düzensizliğin başlıca nedenlerinden biri, herkesin hayatını düzene koymak yerine hayatının düzene koyulmasını istemesidir."