Gecenin bir yarısı ve ben gene uyuyamadım. Çünkü her an deprem olabilir diye nefesim daralıyor. Aklıma sesini duyuramayanlar geliyor. Duyurup da yardım alamayanlar geliyor. Hayalleriyle enkaz altında kalanlar geliyor. Çocuklar, benim yaşıtlarım, anneler, babalar geliyor. Yiten canlar geliyor. Korkuyorum. Bir aydan fazla oldu ama ne değişti? Hiçbir şey.