Hayata dair, hani içinde hepimizin bazen kederli, bazen neşeli köleler olduğumuz hayata dair..
Yoksul, zavallı basit insanlardı. Şimdiye kadar birçok derdi, kederi birlikte yaşamışlardı. O yüzden artık yakınmamayı da öğrenmişlerdi. Orada öylece durup, başlarını eğmiş, acıya katlanıyorlardı.
And içeriz ki bir daha asla esir halk olmayacağız..
Sayfa 90Kitabı okuyor
And içeriz ki, bir daha asla esir halk olmayacağız.
Sayfa 90Kitabı okuyor
Sizin gözleriniz uzaklara bakmaya, büyük mesafelere alışmıştır. Hiçbir zaman yüksek binaların arasına sıkışıp yaşamayan sizler, Budapeşte çocukları için boş bir arsanın ne anlama geldiğini anlayamazsınız...
Şu hayat denen şey ne biçim şeydi? Kimi zaman sevinçler veren, kimi zaman içimizi acılarla dolduran, kölesi olduğumuz şu hayat neyin nesiydi böyle?
Sayfa 236Kitabı okudu
İçinde sonsuz bir boşluk duygusu...
Sayfa 227Kitabı okudu
Sanki bütün üzgün insanların bütün acıları onun küçük ruhuna sinmişti.
Sayfa 223Kitabı okudu
Aklı şimdiye kadar hiç düşünmediği şeylerle doluydu. Kafasındaki sorun, yaşamak ve ölmek sorunuydu. Bu büyük sorunu çözümleyecek yolu bulamıyordu.
Sayfa 199Kitabı okudu
Şu bir karış toprak parçasına duydukları sevgi gözlerinde ışıyordu. Bütün güçleriyle savaşmaya hazırlardı.
Sayfa 40Kitabı okudu
Tıpkı aritmetikteki 1 rakamı gibiydi!
Çarpsan da bölsen de söz konusu işlemde durumu değiştirmezdi..
Sayfa 28Kitabı okuyor
Hayatta tesadüflerin önemli yeri vardır..
Sayfa 12Kitabı okuyor
beni dışlayabilirsiniz, ama yüreğimde olanları degiştiremezsiniz.
Sayfa 153Kitabı okuyor
Boka akıllı bir çocuktu, ama insanların birbirinden farklı olduğunu, bu farklılıkların nedenlerini kavramak için acı çekmemiz gerektiğini henüz öğrenememişti..
Sayfa 130Kitabı okuyor