Geçmiş sırf başına gelenlerden ibaret değildir. Bazen sadece hayal ettiklerindir.
Aslında sen kendine ne söylersen, ondan ibarettir yaptığın.
İnsan daha yaşamadan, cennet umudunu ne yapsın? Kendi ruhları yerlerde sürünürken, Kutsal Ruhu ne yapsınlar?
Okur Takip Önerileri
Uyku artik sifa veren, yasamsal gucleri geri getiren bir banyo degil, bir unutus, yok olusa her gece hafifce bir dokunus gibi.
Aci gercektir; diger her seyden suphelenebilir.
Evrene bir bakin genc adam. Eger eglenceli yanlarini gormeyi basaramazsaniz bogazini kesseniz de olur cunku icinde cok az iyilik var.
Yanlış yapmış bile olsak sonunda doğruyu bulmamıza yaramışsa niye üzülelim?
İnsancıklar, çırpınıp duruyorlar kendilerini kurtarmak için. Kapanlar kapmış parçanın büyüğünü, siz de didişip durun kırıntılar uğruna... Böyle gelmiş... Böyle de gidiyor işte...
Sayfa 316
Herkes kendi yanlışlarıyla karşısındakini düzeltmeye çalışıyor; biz ne biçim toplumuz?
Sayfa 304
Kişi başkasındaki eksikleri kendine yakıştırmıyor. Süsleyip püslenmeye kalkıyor.
İsteklerime bağımlı olmaktan da korkarım, o da yıkar beni. Kutsal korkum bu benim!.. En çok bu korkumu seviyorum.
Kadın oldu mu en ilerimizde bile, bir tür hesap verme çabası var; her şeyi çekinmeden, açıklıkla anlatmayı başkaldırma, yüreklilik sayıyoruz; aslında günah çıkarmak için döküm yapma! Aman sonradan, sakladındı, söylemedindi demesin! Densin!.. Zorunlu mu her şeyimi anlatmam?
‘80 darbesi öncesinde
Şimdi ayrımına varıyorlar başımıza gelenlerin. Yıldırım ille kendi bacasına düşecek ki... Peki nereye varacak bu karanlık gidiş? Canımızı kurtarmak için silaha mı sarılalım biz de? Ona itiyorlar. İttiler itecekleri kadar. Onlar gibi düşünmedin mi, suçlu olacaksın. Hırsıza hırsız, katile katil demeyeceksin. Ya ortak olacaksın ya göz yumacaksın her yaptıklarına. Ölmek kötü değil ki bundan... Bu ne rezil dünya?..
Bu ne biçim yaşam? İnsanlar en güzeli çiğneyip de, hem de körlemesine çiğneyip de, ne boktan şeylere kaptırıyorlar kendilerini. Değer mi be?
Yakınlığın en tehlikelisi acımayla karışık olanıydı.