Yasemin Çiftlik
@poine05
İstanbul
248 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
480 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
12 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Geçmişe takılmamızın tek sebebi yalnızca basit nostalji ve keşkeler değil de, veri işleme sürecinde kısa yolları seçen nöronlarımız mıydı? Eğer nesneleri kısmen görmeye yarayan nöronlar, kısmen de geçmişi belirliyorsa - yani kişinin bir anda algıladığı şey o anki algıları ile hafızasındaki algılarının birleşimi ise "geçmişe takılıp kalmak" deyişi yeni bir anlam kazanmıştı. Öyleyse geçmiş, anlık duyusal algı kılığına bürünerek şu anın üzerinde garip bir hakimiyet sürüyor ve bize zamanı dolmuş bilgiler veriyordu.
İnsanların zihinleri, hele de çocukların zihinleri kuyu gibidir. İçinde tatlı su dolu derin bir kuyu gibi. Bazen belli bir dü şünce kişiye dayanılmayacak kadar tatsız gelirse, kişi onu kalın bir kutuya kapatır, o kuyuya atar, sonra suya düşme sesini dinler, daha sonra da kutu yok olur. Ama tabii aslında tam da yok olmaz. Flagg çok yaşlı ve çok akıllı olduğundan, aynı zamanda çok da kötü olduğundan, en derin kuyuların bile dibi olduğunu bilirdi. Bir şey göze görünmüyor diye, onun yok olmuş olması şart değildi hala oradaydı işte ... dipte duruyordu. Flagg ayrıca, o uğursuz, ürkütücü düşüncelerin içi ne konduğu sandığın bir gün çürüyeceğini, pisliklerin dışarı sızıp bir süre sonra kuyunun tatlı suyunu zehirleyeceğini de biliyordu. Zihnin kuyusu iyice zehirlenince, biz doğan sonuca çıldırma deriz işte.
Dışarıda bakım evi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben. Hayattan umudunu kesmiş insanlarım sığındığı, kıyıda köşede kalmış barınaklardan biriydi . Kaçıklar çoğunluktaydı. Yapayalnız ölsünler, kazananların başına bela olmasınlar diye aileleri tarafından bırakılan yaşlılar da vardı.
Kim bilir, kim umursar ki benim ne olduğumu?
Dostlarım beni terk etmiş, bir hatıra gibi unutulup gitmiş.
Ked e rimi ken d im tüketirim Unutkan bir düşmandır o, gelir gider Ruhunu terk etmiş bir hayatın gölgesidir.
Ölmeyi herkes bilir. Önemli olan, ayakta
kalabilmeyi öğrenmektir.
Tam elli üç arkadaşım vardı, çoğu kişinin bu kadar arkadaşı yoktu. Elli iki iskambil kâğıdı ve bir şişe viski!
Bir kitabı okumayı düşünüyor
