Ancak gerçek yaşantıda insan -bu kelimeyi kullanmayacaktım ya, neyse- insan filan değil, yani ben, hayatın dışında kalan küçük endişelerden, görünüşü kurtarmaya çalışan kuruntulardan sıyrılır... esaslı bir yaşantı demek istiyorum. Kim böyle yaşadığını ileri sürebilir?