Rahib Eyvazov Θεόδωρος
@rakhib_theodore
Ne olduğumu bıraktığımda, neysem o olabilirim.
Youtuber
Gabala
Azerbaijan
296 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sakit, rahat, özü özünə yetən, kənardan bir şey istəməyən, bütün eqoist istəklərdən, istəksizliklərdən azaddır.
Qorxularımızın əsas səbəbi, xoşbəxt olmağı istəyən sizin kimi canlıların, sizinlə harada və hansı şərtlər altında qarşılaşmaqlarından aslı olmayaraq, sizdən az fərqləndiyinin dərk edilməsidir.
Sözlərimiz əqlin qonaqlıq masasından tökülən qırıntılardan başqa bir şey deyil.
Okur Takip Önerileri
Məndəki həyat səsi səndəki həyatın qulağına çatmır.
Əgər ehtirasla arxasınca qaçdığın arzu varsa, onu sadəcə həmin arzu arxasınca qaçan digər birisi başa düşə bilər. Digərlərinin üzərinə isə sadəcə müşahidə eləmək və təəccüblənmək düşür.
İllər keçir və bizim öyrəndiklərimizə olan münasibətimiz də dəyişməyə başladı. Skeptikanı, inam, inamı şübhə, şübhəni əminlik əvəz etdi. Bu əvəzetmə prosesinin sona çatdığını söyləmək çətindir.
Başqasının mahiyyəti sənə deyə bilmədiklərində gizlidir. Odur ki, onu anlamaq istəyirsənsə, onun nə dediyini yox, nə deyə bilmədiyini eşitməyə çalış
Məsələn, ağlıma belə gələ bilməzdi ki, mən nəyisə dəyişdirmək, nəyisə yaxşılaşdırmaq haqqında düşünəcəm. Bu haqda o qədər çox düşünəcəm ki, nəticədə utopiyalara aşiq olub özümü romantik adlandıracam. Ali cəmiyyət anlayışı ilə özümü ovunduracam və özümü cari cəmiyyətlərə yadlaşdıracam.
Tanrı özü bizim dilimizlə danışmayınca, eşidilməyəcəyik
Niyə vaxtından tez qocalırıq?
Qocalıq yaşla əlaqədar olan bir şey deyil. Bu düşüncə tərzi və emosional statusdur. Belə olmasa idi 21-22 yaşında küçədə, orda-burda yeriyən ölü kimi, dərslərdə, tədbirlərdə və əyləncəli yerlərdə müqəvva kimi duran oğlan və qızları görməzdik yoldaşlar. Bizə yeridilən başqalarının fikirləri, ideyaları, axmaq fikirləri bizi qocaldır. Gələcəyin qeyri-müəyyənliyi, dünyanın təhlükəli yer olması və yalnızlığımız bizi vaxtından tez qocaldır. Bəlkə də bunun səbəbinin 100%-i valideynlərimizdə deyil, amma ki hal-hazırda mənim müşahidələrim əsasən onlara işarə verir. Uzun müddət planlı iqtisadiyyatın, mərkəzi idarəetmənin və siyasi-amirlik sisteminin bərqaərar olduğu SSRİ-də yaşamağın nəticəsindənmi onlar belə olublar, yoxsa keçid dövrünün zülümləri onları dəyişib, bunu deməkdə çətinlik çəkirəm. Hər bir halda gənclərə sərbəstliyin, mənəvi məkanın, düşüncə azadlığının tanınmaması cəmiyyətə qarşı edilmiş cinayətdir. Bəzi gənclər bu azadlığı zor gücü ilə alırlar, amma bu da çıxış yolu olmur. Nəticədə onlar öz mənliklərini tamam səhv yerdə və zamanda tapırlar. Aqressiya və özbaşınalığı, hörmətsizliyi sərbəstlik bilirlər. Bəzi yoldaşlar da əksinə belə sistmein varlığına rəğbət bəsləyirlər və sabahsı gün pis-yaxşı vəzifə və ya "yaxşı iş" sahibi olurlar. Hərçənd bu onların qoca olmadıqlarına dəlalət etmir.
Nazım Hikmet
Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
Budak budak, şarham şarham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Fikirləşirik ki, öz azad iradəmiz və azad seçimlərimiz var. Halbuki, bu sadəcə sistemlərin bizi proqramlaşdırmasından savayı bir şey deyil. Həm də bizə elə gəlir ki, biz çox rahat və yaxşı həyat yaşayırıq.
Ətrafınıza baxın. Bütün bu texnologiyalar bizi bir-birimizdə uzaqlaşdırır, bazarlar özləri artıq bizə nə istəməli olduğumuzu diktə edir və bütün ehtiyaclarımızı tənzimləyir, qayda-qanunlar bizə nəyi necə etməli olduğumuzu əmr edir. Cəmiyyət qarşımıza məqsədlər qoyur ki, bunu, bunu və onu istəməlisən, ona nail olmalısan, ambisiyalara malik olmalısan, amma insan bir ömür yaşayır və kim olduğu haqqında zərrə qədər də məlumat sahibi deyil. Sizcə, budurmu azadlıq? Budurmu əsl yaşayış və insan olmaq?
Sən həyatın dodaqlarında lal bir söz olduğun zaman, mən də orda başqa bir lal söz idim. Sonra həyat bizi səsləndirdi və biz dünənin xatirələri və sabahın həsrəti ilə döyünən illərə calandıq, zira, ötən gün məğlub olmuş ölüm,
sabah isə gözlənilən doğumdur.
Çevremizdeki dünyayı yaratan zihnimizdir. Aynı ovaya yan yana bakıyor olsak bile, benim gözlerim asla bu ovayı sizin gördüğünüz gibi görmeyecektir.
George Gissing