Tamamen kaza eseri rast geldiğim ve başlığından hemen ilgimi çeken bu kitap, yazarın okuduğum ilk kitabı. Ne yazarı tanıyorum ne de kitabı daha önce duydum.
ne zaman başladı bilmiyorum ama bende hep dağlara karşı bir yakınlık ve duygusal bir bağlılık vardı, var. kitap o yüzden hemen ilgimi çekti. üstüne yazarın dindar kimliğini de farkedince hemen almaya karar verdim.
Kısaca kitabın içeriğini anlatacak olursam; ana kahramanımız bir tarihçi ve bu tarihçi dağlara yaptığı tarih ve tefekkür dolu yolculuklarını hikayeleştirmiş. Her dağın hikayesinde oranın tarihine değiniyor, tefekkür ediyor, yer yer mesaj veriyor.
Kitapla ilgili en sevdiğim şey yazarın tefekkürî dili oldu. Sık karşılaşılan ve herkesin seveceği veya tercih edeceği bir tarz olduğunu düşünmüyorum ama benim tarzıma pek yakın bir anlayış ve yorumlama.
Ayrıca yer yer gördüğü mekanlara, duygulara, kuşlara yazdığı şiirler de çok güzel bir hava katmış.
Onun dışında beğenmediğim bir şey varsa o da; dağdan, tarihten, maceradan, tefekkürden bahsederken bir anda sert bir geçiş yaparak araya eklediği genel İslam dünyasına, modern topluma yönelttiği siyasi ya da toplumsal eleştiriler. Bunlar anlamın akışını bozan cümle gibi rahatsız etti biraz. Yazarın derdini ve mesaj verme kaygısını anlasam da sert ifadesi, ani geçişi, keşke olmasaymış dedirtti arada.
Bazı eleştiriler beni rahatsız etse de gerçekten kitabı beğendim. Sanki o dağlarda tarihçiyle beraber gezdim ve gördüm gibi oldu. O kadar stresim ve işimin arasında okuyabildiğim, okumak için can attığım çok dinlendirici bir kitaptı benim için.
Yazarın diğer kitaplarına da bakmayı düşünüyorum. İyi okumalar.
