rumeysakayim
@rumeysakayim
Savaşmayı bırakıyorum, bunu veda say…
Avukat
371 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ancak kendi içime dönersem bir dünya buluyorum!
Bir kitap okudu
456 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
8 günde okudu
Kurumsal ortamlarda yeteri kadar sevgi ve bireysel ilgi görmeden olgunlaşan yetimlerin gerçekten de başlarının daha ufak, beyinlerinin de daha küçük olduğunu göstermişti.
Okur Takip Önerileri
Hepimiz bir yere kadar başkaları için rol yaptığımız halde erken yaşlarda ihmal edilmiş kişilerin maskesi daha kolay düşüyor.
İnsanlar birbirinin yerini alamaz. Bebeklikten itibaren sevginin bedeli kaybetmenin yarattığı izdiraptır
Duygusal bir yoksunluğu yaşayan çocuklar, genellikle ciddi davranış bozukluklari sergiler, yiyecek depolarlar ve onlara en yakın olması gereken kişilerle ilişkilerini sürdürmekte zorlanırken yabancılara karşı aşırı sevgi gösterebilirler.
Sonuç olarak elde edeceğimiz en güçlü ödüller, sevdiğimiz ve saygı duyduğumuz kişilerin ilgisi onayı ve sevgisidir. Benzer şekilde deneyimlediğimiz en güçlü acı da bu ilginin, onayın ve sevginin yitirilmesidir.
Travma geçirmiş çocuklarla ilgili o zamana dek kesin olarak bildiğim şeylerden biri de onların öngörülebilirliğe, rutine kontrol hissine ve onlara destek olan kişilere düzenli ilişkilere ihtiyaç duyuyorlardı
Beyin, dengesini koruyabilmek için bizleri tekrarlayan, ufak anımsama dozları deneyimlemeye iterek tramvayla ilişkili hassaslaşmış anılarımızı sakinleştirmeye çalışır. Hassaslaşmış bir sistemin tolerans geliştirmesi için çabalar
İnsanların çocukluklarında yaşadıklarını kontrol edilemeyen stresli olay sayısıyla depresyon riskini giderek artan bir şekilde ilişkilendirmeye başlamıştır
Önden tahmin ve kontrol edilebilen stres yaratan bir unsur zamanla sistemde daha az stres oluştururken tolerans da artmaktadır.
İnsanlar hep diğer insanların karşılaştığı en tehlikeli hayvanlar olduklarından insanların ses tonu, 100 ifadesi ve beden dili gibi görsel olmayan tehditkar unsurlarını yakından gözlemler.
Stres olmadığında sistem ilgilenmesi gereken yeni bir şey olduğunu bilemez. Bir başka değişti stres her zaman kötü değildir. Gerçekten de ilımlı, önceden tahmin edilebilir ve örüntü olduğunda bir sistemi daha güçlü kılan ve işlevsel açıdan becerikli yapan şey strestir. Bu yüzden şu anda daha güçlü olan kas geçmişte ilımlı strese maruz kalmış olan kastır.
Etkili bir hafıza oluşturmak ve gücü artırmak için deneyimin örüntü ve tekrar edici olması gerekir. Aynı durum nöronlar ve nöral sistemler, beyin içinde geçerlidir
Beyin hassaslaştığında ufak stres etkenleri bile büyük tepkiler verilmesini tetikliyor buna karşılık tolerans, kişinin bir deneyime karşı verdiği tepkiyi zamanla yumuş atıyor. Her iki unsur da hafızanın işlevi açısından önemli: tanıdık deneyimlere kaç tolerans geliştirmezsek bunlar bize her zaman yeni ve potansiyel olarak başa çıkılmayacak olaylar gibi görünür.
Çocuklar dünyaya dirençli olarak gelmezler, onların öyle olmaları sağlanmalıdır. Gelişmekte olan beyin, hayatın erken dönemlerinde hem iyi hem de kötü deneyimlerle kolaylıkla şekillenenebilir ve bu dönem çocukların onlara karşı en hassas oldukları zamandır