Sabitlenmiş gönderi
Herkes gibi benim de bana ait bir gökyüzüm var. Kendi fırtınam, yağmurum, baharım, şimşeğim ve yakıcı yaz günlerim, karanın görünmediği. Kendi okyanusum var.
S demir tekrar paylaştı.
İnsanların işlerine yaradığın kadar varsın şu dünyada. Bir dert dinleme seansı arasına sıkıştırılmış "Eee sen nasılsın? " sorusu da beni kandırmıyor artık. Anlatsam da neye yarar ki.
Okur Takip Önerileri
Benim hiç gönlümü almadılar,
Ben hep bir köşede kendi kendime affettim herkesi.
S demir tekrar paylaştı.
Ben ne zaman bir yola çıksam, bulutlar güneşimi kesti hep.
Nasipsiz miyim şu hayatta, neyim anlamadım ki.
Bir şey istiyorsun, umut ediyorsun, emek veriyorsun, seviyorsun, sadece seviyorsun, ‘şimdi tamamım, şimdi her şey tastamam’ diyorsun yine önüne bir şey çıkıyor.
Tam doğruluyorsun, yine bir şey belini büküyor; ama vardır her şeyin bi sebebi, vardır mutlaka bir hayrı diyorsun ama yok.
Anlayacağın şu hayatta umut etmekten başka bir meziyetim yok benim.
Hıı.. Bir de inanmak…
İki gözyaşı aralığı kadardır sevincin hükmü.
Geçmiş güzel günlerin
Kederliyken anımsanmasından
Daha büyük mutsuzluk yoktur.
Ayın çırpınışı yetmiyordu gecenin büyüklüğüne.
Mutluluk oyunu oynuyorum çevreme, sırf acıyan gözleri görmemek için.
İkimizde içimizdeki çocuğu dışımızdaki büyükle gizliyorduk.
Yaşamak düşlerinin büyüklüğüne göre acı veriyordu insana.