ikranur kılıç
@sadeokuur
kendi çapında okuduklarını yorumlayan biri
26 Şubat
22 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Sayfa 110
Niçin mi gidiyorum? Bilmem. Öyle gerekiyor, gidiyorum...
Durdu...
Gidiyorum, çünkü buradaki hayat bana göre bir hayat değil.
İnsan şehrini, ülkesini de değiştirse, hatta adını bile değiştirse geçmişi hep onunla.
Sayfa 139
Okur Takip Önerileri
Ben boşuna nefes tüketmişim. Sen bari tüketme. Çünkü kimse karşısındakileri dinlemiyor, insanlar doğrularını ve yanlışlarını kendileri bulmak zorundalar.
Sayfa 108Kitabı okudu
İki insanın birbiriyle karşılaşması kadere, tanıştıktan sonra yan yana kalmaları ise onların gayretine bağlıdır.
Eğer insanlar yalnızca anladıkları konularda konuşsaydı, dünya çok sessiz bir yer olurdu.
Bazen düşünüyorum, ne garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?
İnsanın özgürlüğü; istediği her şeyi yapabilmesinde değil, istemediği hiçbir şeyi yapmak zorunda olmamasıdır.
“Hasta değilim,” dedi. Yatağım kenarına oturdu. “Hasta olsaydım iyileşebilirdim. Hayır. Ama yaradılışımda eksik bir şey var, bu da iyileşmiyor.
Hiçbir zaman dertsiz kalmadı gönlüm
Bir çift gözden, bir yapraktan, bir kuştan
Daima daha taze, daima yeni baştan
Turnam bir gün bırakmayacağım peşini,
Sen nereye, ben oraya, adım adım
İnsan sevdikçe iyileşiyor artık
anladım...
Unutma, ölüm en güçlü öğretmendir.
