Şaheserim, bütün şaheserler gibi öldü. Ama ne çıkar? İstediğim kadar daha yaparım. Eserlerimin her biri tektir ve bir tek dakikanın zevki olmaktan başka bir maksadı yoktur. Bir heykel on asır veya on saniye yaşamış, mermer olsun, duman olsun madem ki sonunda yok olacak, bunun sonsuzun karşısında ne farkı, ne önemi var?
"Kitaplar onun ecza dolabıydı. Eğer hastalanırsa -ruhu hastalanırsa- hangi kitabı açıp birkaç satır okuması gerektiğini iyi biliyordu."
"Şaheserim de kötü eserim de yok. İnsanlar iyi derse iyi eser oluyor, kötü derlerse kötü. Ne yöne çekilirse o yöne gidiyor."
Sayfa 66Kitabı okudu
...saheserim de, kötü eserim de yok.
Sayfa 66Kitabı okudu
Henüz daha vakit var ama ön duyuruyu yapmış olayım: 12 Mayıs pazar günü Remzi Kitabevi'nde (Bağdat Caddesi, Suadiye) 15.00-17.00 saatleri arasında Benim Küçük Şaheserim imza günüm olacak. Beklerim :)
Orada görüşmek üzere!
instagram.com/ofluoglumert
"Kana bulanacak bir gündü ve güneş bile bunu biliyormuşçasına kıpkızıl doğmuştu."
Kütüphanede çalışan ve yazar olmayı delicesine arzulayan bir genç kız… Edebiyatla kafayı bozmuş bir doçent… Basılan kitabını yok etmek isteyen gizemli bir yazar… Ve onları bir araya getiren o kitap...
Benim Küçük Şaheserim, okuru insan ruhunun derinliklerine, tuzaklarla dolu arzulara, aşk ve cinsellik arasındaki hassas sınırlara doğru bir yolculuğa çıkarıyor.
"Sizce de asıl tuhaf olan, insana dair her şey ruhun kendisinde olup biterken, onu bir deri ve et yığınından ibaret saymak değil mi?"
“Ayrıca, yazan insan biraz da yalnızlığı göze alan insan değil midir zaten…”
Sayfa 89 - Remzi kitabeviKitabı okudu
Bir rafta duran kitaplar, bir rafta duran kitaplar değillerdi yalnızca; o rafta duran hayatlardı, anılardı, izlerdi, yaşam kırıntılarıydı, yaşanmışlığın kanıtlarıydı.
Sayfa 69 - Remzi kitabeviKitabı okudu
Onu şu dünyada gerçekten mutlu eden tek şey yazmaktı.
Sayfa 53Kitabı okudu
"Yazın son günleri, insanın dünyayı değiştirebileceğine dair hâlâ içinde umut taşıdığı günlerdir. Ama ne zaman ki mevsim döner, işte o vakit değil dünyayı, kendini bile değiştirebilmenin mümkün olmadığının ayırdına varır insan."
Sayfa 44 - Remzi kitabeviKitabı okudu
"Siz neler okuyorsunuz?"
"Her şeyi."
"Nasıl yani? Bisküvi etiketlerini, cikletten çıkan manileri, ölüm ilanlarını da mı?" diye güldü Atlas.
"Evet ama en sevdiklerim cinayet romanları," dedi Azade.
"Sizce de asıl tuhaf olan, insana dair her şey ruhun kendisinde olup biterken, onu bir deri ve et yığınından ibaret saymak değil mi?"
