Düşkün birini gördüğümüzde artık kişisel olarak ona nasıl el atacağımız aklımıza gelmemektedir. Nasıl olsa bir STK ya da devlet kurumu onunla ilgilenir diye düşünüyoruz. Verdiğimiz vergilerin kimliksiz bir şekilde ihtiyacı olanların ihtiyaçlarını karşıladığı doğrudur. Ama vermenin vereni iyileştirdiği ve hayatına mutluluk kattığı gerçeği iyilik yapana dokunamıyor artık. Bu bulaşıcı modem umarsızlık hemen hemen herkese esir almış durumda.