Mehlika
Bir ses daha duymaya tahammülüm yok bu aralar
Senden başkasını da almıyor zaten içim
Ama biliyorum içimde taşırken bile seni, yanımda değilsin
Hep seni kollayan, giderken ardından bakan ben oluyorum
Ben yine mahzunum, ben yine mahcup
Ve ben hep sana muhtacım Mehlika anlıyor musun?
Gözlerinle ördün gönlüme hasret ağlarını
Ne ben çözebildim, ne sen çözdün sırlarını
Olurda bir gün okursan bu şiirden sancılarımı
Pırıl pırıl gözlerine düşerse gözlerim, merak etme
Merak etme sevgilim, sana en güzel rüyalarla gelirim
Söylemiştim daha önce sağlam kaleler içerisinde değilim
Çekseler gelir, itseler düşerim aslında biliyor musun?
İsterim ki senin gözlerinden göreyim hayatı
Yeşili, maviyi, gök kubbeyi ve en çokta kendimi
Sahi beni görüyor musun sevgili?
Artık yokuşları çıkamıyorum
Bu dermansızlığın yaşımla yok bir ilgisi biliyorum
Ne olur beni anla, damla damla tükeniyorum
Seni başkalarının mısralarında okurum diye çok korkuyorum
Ah benim canım, iki gözüm, olmasa da tahtın, sultanımsın.🩵
Kimse kimseyi kaybetmez,giden başkasını bulur kalan kendini..
“Âh mine'l aşkı ve hâlâtihî,
Ahraka kalbî bi-harârâtihî.”
“Âh(lar olsun)! Hararetiyle kalbimi yakıp kavuran aşkın elinden ve onun (türlü) hâllerinden..
Okur Takip Önerileri
İster gökyüzünde seyret,ister gözlerimde:
Körler onları görmese de,yıldızlar vardır,
—Dedi...
Nazım Hikmet Ran
Gecem de Sükut..
Gülen, ağlayan başlar düştü aynı torbaya,
Gece bir sebep değil belki bir neticedir.
Cahit Sıtkı Tarancı
Şafak söktü ve sen hala yoksun,
Gün dedik ay dedik yıllar geçti,
Sen Yoksun
Neydi bunca süre beni sana bekleten,
Kader mi dersin kadere tedbir mi
Yokken var eden şey neydi
Neydi her gece melikelerimi sorgulayan,
Bir acı bir keder bir hasrettin sen,
YOKTUN OLMADIN YOKSUN..
ONUR DA AĞLAR
Gözlerinin pınarında
Bir bulut,
Boşandı boşanacak
Nerdeyse
Aklımdan geçenleri
Okuyorsun su gibi
Dünya gördü,
Bizi bogazladılar....Tutma gözyaşlarını
Onur da ağlar....
Bırak yıkan
Ahmed Arif
Hastayım, yalnızım, seni yanımda
Sanıp da bahtiyar ölmek isterim.
Mahmûr-u hülyayım, câm-ı leb'inden
Kanıp da bahtiyar ölmek isterim.
Bir olmaz hevesin düştüm peşine,
Vuruldum hüsnünün şen güneşine,
Güzel gözlerinin aşk ateşine,
Yanıp da bahtiyar ölmek isterim.
Tâlihin kahrı var her hevesimde,
Boğulmuş figanlar titrer sesimde,
O güzel ismini son nefesimde
Anıp da bahtiyar ölmek isterim.
Rıza Tevfik Bölükbaşı
alışmakmış gerçek sanılan
kendini bir ırmağın
akışına bırakmaya benzer
alışmak
o ırmak ki seni
hangi kıyıya vurur
hangi ummana sürükler
bilinmez..
Bilirim,kanadın olsa gelip konmazsın yüreğime ve yine bilirim dermanın olsam,ölmeye meyil edersin..
içim’ey içim! bu yolculuk nereye?
Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin..
Cahit Zarifoğlu