Sel
@selenyu
169 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Bir gül yalnızken tarlada olduğundan daha fazla parlar.”
“Bu yüzden mi beni kopardın?”
“Muhtemelen.”
Sayfa 164 - Ren Yayınları, 1. BaskıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Sel tekrar paylaştı.
"Mutlu olan bir kahraman söyle bana." Düşündüm. Herakles delirip ailesini öldürmüştü; Theseus karısını ve babasını yitirmişti; İason'un eski karısı, yeni karısıyla çocuklarını katletmişti; Bellerophontes Khimaira'yı öldürmüş ama Pegasos'un sırtından düşüp sakat kalmıştı.
"Söyleyemezsin." Akhilleus doğrulup oturmuştu, öne eğiliyordu.
"Söyleyemem."
"Biliyorum. Hem ünlü hem de mutlu olmana asla izin vermezler." Tek kaşını kaldırdı. "Sana bir sır vereceğim."
"Söyle." Böyle davranması çok hoşuma gidiyordu. "Hem ünlü hem de mutlu ilk kahraman ben olacağım.” Elimi tuttu, avuçlarımızı birbirine dayadı. "Yemin et."
"Niye ben yemin ediyorum?"
"Sebep sensin de ondan. Yemin et."
"Yemin ediyorum," dedim. Yanaklarındaki rengin, gözlerindeki alevin içinde kaybolmuştum.
Sayfa 107Kitabı okudu
Sel tekrar paylaştı.
Onu yalnızca dokunarak yalnızca koklayarak bile tanırdım;kör olsam bile nefeslerinden ,ayaklarını yere vuruşundan tanırdım.Ölmüş olsam bile ,dünyanın sonu gelmiş olsa bile tanırdım onu .
Sayfa 135Kitabı okudu
İlk gün liri bana gösterdiğinde, “Keşke bunu da aldığını bilseydim,” dedim. “Lirden ayrılmak istemediğim için az daha gelmeyecektim.”
Akhilleus gülümsedi. “Artık her yere peşimden gelmeni sağlamanın yolunu biliyorum desene.”
Sayfa 88 - İthaki Yayınları, 10. BaskıKitabı okudu
Ateşin ışığında Akhilleus’un gözleri parlaktı, titreşen gölgelerle çehresi keskin çizgilere bürünüyordu. Bu yüzü karanlıkta da, kılık değiştirmişken de tanırdım dedim kendi kendime. Deliliğin pençesindeyken bile tanırdım.
Sayfa 87 - İthaki Yayınları, 10. Baskı, PatroklosKitabı okudu
Bakışlarımızın kenetlendiği o saniyeler, o saniyenin yarısı kadar süreler, gün boyunca herhangi bir şey hissettiğim tek anlardı. Midemdeki ani takla, içimi kavuran öfke. Gözlerini oltadan ayıramayan bir balık gibiydim.
Sayfa 33 - İthaki Yayınları, 10. Baskı, PatroklosKitabı okudu
Dünyanın bana öğrettiği bir şey vardı, o da insanların tüm günahlarını şeytanın sırtına yükleyecek kadar kendini bilmez ve aklını kaçırmış oldukları. İnsanlar olarak her zaman mağdur olmayı seviyorduk, bizler yanlış yapmazdık, hep yanlışa yönlendirilmiş olurduk. İşlediğimiz suçlar hiçbir zaman bizim olmazdı. Muhakkak nedenleri olurdu.
Sayfa 493 - Martı Yayınları, 3. Baskı, NovaKitabı okudu
