Ben bu kitapta çok yoğun "yoksulluk" duygusu yaşadım. "Çaresizlik" duygusu yaşadım. DOSTOYEVSKİ'nin bu ilk toplumsal edebiyat romanı şimdiye kadar okuduğum hiçbir roman ile kıyaslanamaz. (Zannımca)
Karakterin memuriyetinde ne kadar başarılı olmasına rağmen, toplum tarafında dış görünüşü sebebiyle dışlanması, dedikodulara malzeme edilmesi, karakterin ruhsal çöküşü. Sonra ufacık güzel birşey ile (spoiler) kendini toplayıp hayata yeniden dönmesini konu alsa da, kitabın sonu çok üzdü....
"Onca yüzünün astarı "yırtık" varken, sana mı kalmış utanmak"... der ve iyi okumalar dilerim..
Yanlış ya da hatalı bir eleştiri yaptı isem affola....
