beni konuşmaya zorlama ne olur. sözün sularını tükettim ben kaynağını kuruttum. geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük.
İnsanlar, acılarını sessizce yaşamaktan başka çareleri olmadığında ,sessizlik onların en büyük çığlığı olur...
Sebahattin Ali
!!!
"Ey sessizlik, ne kıymeti bilinmez cevhersin sen; aptalların aptallıklarını örter, hikmet ehline de ilham olursun."
O kadar derin ki düşüncelerim sessizlik ile bir olmuş yalnızlığımı inşa ediyorlar.
Sadece daha iyi bir ben için..
Bazen insan susmalı, kendini dinlemeli
" ey sessizlik, ne kıymeti bilinmez cevhersin sen; aptalların aptallıklarını örter, hikmet ehline de ilham olursun."
Alıntı
Sessizlik güçsüzlük değildir, sadece bir vakte kadar sabretmektir...
Benim yalnızlığım insanlarla dolu, söyleyecek söz bulamıyorum. Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan... Palto giymeye bile üşenirken, bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben?"
Ağaçlarla dolu bir yol, insan gider de ucuna varamaz.Orada insanoğlu hiçliğin ve varoluşun bilincindedir ve hep sessizlik yoldan daha gerçektir.
Özledim ama
Bir ses
Bir işaret
Ver bana
Bitivereyim yanında
Sensizlik
Sessizlik
Sensizlik
Karanlık..
Tunebuni
Bazen sizin sessiz kalmanız karşı tarafın çığlık atacak kadar delirmesine neden olabilir o yüzden sessizlik kadar büyük bir intikam yoktur.
Bir kadın gördüm
Zamanın, anlamsız saatlerinde,
Henüz sarhoş olmadan düşlerimde...
Gözlerinde yalnızlık,
Saçlarında sessizlik,
Gülüşünde gece...
Bir kadın gördüm
Acılarının, gülüşlerine düşen hüzünler.
Ömür Hanımla Güz Konuşmaları
Susmak yalnızlığın ana dilidir, Ömür hanım, şiiridir, beni
konuşmaya zorlama ne olur. Sözün sularını tükettim ben,
kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yü-
reğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük...Yalnızım
Ömür hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi ka-
ranlıklar içre, öyle yitik, öyle üzgün, yalnızım...Sularım
toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taş
saklanıyor içimde. Kim kimin derinliğini görebilir, hem
hangi gözle?
Kendilerinin olan tek sözcük yok dillerinde, öyle çok ko-
nuşuyorlar ki...Bir söz insanın neresinden doğar dersiniz?
Dilinden mi, yüreğinden mi, aklından mı? Düşlerinden
mi yoksa gerçeğinden mi? Ve kaç kapıdan geçip yerini
bulur bir başka insanda? Yerini bulur mu gerçekten? Sözü
yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı...Kimsenin kimseyi
anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne
işe yarıyor ki? Olanağı olsa da insanların yürekleri ko-
nuşabilseydi dilleri yerine, her şey daha yalansız, daha içten
olurdu. Aklı silmeli diyorum insan ilişkilerinden. Yanılıyor
muyum? Olsun. Yanıldığımı biliyorum ya...
Şükrü Erbaş