Gidelim kalbim bu vefasızlar ülkesinden kalplerin kırılmadığı sevdaların yarım kalmadığı sadıklar ülkesine gidelim.
Gönül Seyyah-ı
Çağlaş bir erdeme gömülen ruhların.
Sessizliği boğuyor beni..
doğallığını kaybeden nehirlerin..
akışında kayboluyor türkülerin tınıları.
Hayallerin ruhsuzluğunda..
lanetlenmiş.
aşkı yitiren
Maviliği..
yüreği değersiz.. ölümle yaşam arasında..
haram bir beden taşıyan..
soysuz yaşamların
Sesi boğuyor beni..
oysa ibadetlerin çoğaldığı bir devir..
sahte.. bozuk.. inançsız..
Seyyah
Bu beyaz insanlar ülkenin kendilerine ait olduğunu düşünüyorlar. Fakat sadece bizlere göre sayıca daha fazla oldukları için iktidarı elinde tuttuklarını fark edemiyorlar.
Bütün ülke 1500 lerde buraya gelen bir avuç kaba saba seyyah ile değişti.Bir avuç kaba saba Yerlide aynı şeyi yapabilir ve ben bunlardan biri olmayı amaçlıyorum
ANNA MAE AQUASH 
Devrimci Kadınlar
Hayatı boyunca "Köklerinizden kopun, her şeyi reddedin" diyen Nietzsche'nin doğduğu yer ile, öldüğü yer arasında 30 metre mesafe vardır. İlginçtir, hayatı boyunca bir seyyah gibi ülke ülke gezip, hiçbir şeyin özgürlüğüne zincir vuramayacağını düşünen bir adamın, başladığı yere geri dönmesi. Nietzsche'ye göre kalp ve duygu dediğimiz şey, zihnin zayıf tarafıydı bu yüzden "Sert ve acımasız olup, acıma hissini unutun. Çünkü kötülük insanın en büyük gücüdür." diyen ve merhameti gülünç bulan bir adamdı Nietzsche. Fakat bir sabah Turin'deki otelinden çıktığı sırada kırbaçlanan bir atı gördüğünde merhametine yenik düşmüş ve atın boynuna sarılıp attan ağlayarak özür dilemişti. At'ın gözlerinin içine baktı. Bazı kaynaklar bu esnada Nietzsche'nin, "Anne ben bir aptalım." diye mırıldandığını yazar. Ardından Nietzsche, bilincini yitirdi ve zihni sonsuza kadar sürecek bir değişime uğradı. Nietzsche, bir daha hiç eskisi gibi olmadı. 10 yıl boyunca akıl hastanesinde, kimse ile tek kelime etmeden yaşadı ve hayatını kaybetti. Yazıyı Nietzsche'nin en sevdiğim cümlesi ile bitirmek istiyorum. Nietzsche der ki; "Yaşamak, acı çekmektir. Hayatta kalmak ise, bu acıda bir anlam bulmaktır."
Ne Mecnun'un junundan vazgeçti
Ne Leyla leylden
Ne seyyah yolundan
Ne de ben senden
Bir gün dönersen eğer
Elimde kitabım
Defterimde şiirlerim
Talan olmuş gönül bahçemde
Seni bekliyor olacağım....
ŞiirZen
GAFİL SEYYAH
Sanma bir başına garip yolcusun,
Yoluna kim yoldaş oldu bildin mi?
Bir nihana talip olmuş gibisin,
Sırrına kim sırdaş oldu bildin mi?
Gahi giryan oldun gahi ahuzar,
Derdine kim dertdaş oldu bildin mi?
Dem olur maksudun gün olur doğar,
Maksuduna kim gün oldu bildin mi?
Seyreyle alemi tefekkür eyle,
Fikrine kim hikmet oldu bildin mi?
Musa'ya yoldaştı ilmi ledünle,
Hızır'a kim yoldaş oldu bildin mi?
bilgili
Hüseyin Korkankorkmaz & Cem Erdost İleri | Bir Dost Bulamadım
youtu.be/ZLp7jJR-CzE
...seyyah olup şu alemi gezerim,
...bir dost bulamadım, gün akşam oldu,
...ben kendi halımla okur yazarım yâr yâr,
...bir dost bulamadım, gün akşam oldu...
~ Anadolu'dan Evrensele Türküler
Her seyyah muvakkat bir şairdir.
Ahmet Haşim
Frankfurt Seyahatnamesi
*muvakkat: geçici
Seyyah oldum pazar pazar dolaştım
Bir tüccara satamadım ben beni
Koyun oldum kuzum ile meleştim
Bir sürüye katamadım ben beni
Ben beni, kendimi, canımı, özümü
Dostlar beni bir kazana koydular
Kırk yıl yandım daha çiğsin dediler
Ölçeğimi gram gram yediler
Bir kantarda tartamadım ben beni
Ben beni, kendimi, canımı, özümü
Deli gönlüm aktı gitti engine
Çok boyandım çok çiçekler rengine
Bir Mahzuni demiş oldum kendime
Olmaz olsun atamadım ben beni
Ben beni
kendimi
canımı
özümü
Aşık Mahzuni Şerif
Gün kapatmış gözlerini güneşe,
Geceler inliyor göğsümde,
İçimde ölen bir kuşun haykırışları yankılanıyor sessizce,
Caddeler adım adım kayboluyor gölgende,
Firari bir türkü mühürleniyor sesime,
Ve hikayeler, hep yarım kalıyor gözlerinin şehrinde.
Lâ mekan Seyyah
Seyyah'a ölünce insana ne olur dedim
- Ya gökyüzüne ya yeryüzüne gömülür insan dedi; yani anlayacağın yaşarken nereyi çok sevmişse işte oraya gömülür.