“İnsana en çok şiir yakışıyor, Sonra yeryüzüne yağmur, Gökyüzüne mavi. Ve en çok insana vefa yakışıyor, Yüreğe sevda, Gözlere haya. Ve en çok yaşamak yakışıyor, İnsanca, sevdaca, duruca.”
çünkü beni sevsen de bana güvenmezsin iyi bilirim
apoletim sırmasız hattâ hiç yok
su içsem ağzımın kenarlarından dökerim
neyi hatırlatır benim sana uzak bir bakışım
bilirim
Sayfa 514Kitabı okuyor
"sen beni sevdikçe ey yar derdim artar daima"
çünkü beni sevsen de
güvenmezsin bana bilirim
ama artan her şeyle birlikte yanlışlık da artar meselâ her su gözyaşı olur
her dönem bir hazin geçiş
suya boşversem yanılsama
aya baksam bir bulut
sevgisizlikle birlikte yanlışlığın hükmü başlar
Sayfa 513Kitabı okuyor
sev beni, alış bana
kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin utkusunu
sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev
şimdilik bırak musluğun sızmasını damın akmasını
bir tırnak gibi büyü domuz bir tırnak gibi
zorlayarak her bir yanı
çünkü biraz sonra umut başlar hergünkü, başlar
Sayfa 514Kitabı okuyor
Gözlerim Gözlerinde
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Ümit Yaşar Oğuzcan
Yanılgı
Ne çok yanılmaktır aşkı yalnızca aydınlık taraftan görmek ve yaşayacağını sanmak.
Hangi aşk sonsuza kadar sürebilir her şeyin ölümlü olduğu bir dünyada ?
Duygu yitimi çağı bu üstelik.
Kim aşkı hakiki bir vefa ve sadakatle yaşayabilir artık her şeyin shorts ve reelslerle duyumlandığı bir dünyada ?
Ey Fuzuli,Ey Galip, bilseniz bizlerin neler yaşayamadığını halimize acırdınız
Bırakır aşk şiirlerini yazmayı ,sönük kalplere kandiller,mumlar ,meşaleler koşardınız.
Elimde bir bardak demli çay ve gökyüzünde yıldızlar...
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?
Viktor Hugo
Saat geçmek bilmeyen bir gerçek
Zemheri değil bahar değil güz değil
Alnından dökülen yaz değil
Saat geçmek bilmeyen bir ömür
Buğulu gözlerin odağında kara bir leke
Ve ölümden öte bir yokluk hali
Bu mezar
Bu gece
Bu kör hücre değil
Bu
Tanrının işi değil
GEVERÎ
Harabiyat
Kalbimde Nuh Tufanları
Yüzümde gecenin karanlığı ile arşınlıyorum şehrin tenha sokaklarını.
Gündüzün kalabalığından yorulan Arnavut kaldırımları ve piyasaya çıkan sokak köpekleri.
Bir şehir isterse eğer bunlarla da bağlayabilir kendine nice müptezel ruhluları.
Karanlık, kir, pasak.
Neden böylesine sessiz bu vakitlerde şehrin sokakları?
"Bir Şiir Yazarsın
...
şimdi kim ölse içimde seni bileceğim maktulü
ve yollarıma çıkan hangi şehre uğrasam senin yüzün
yoksun biliyorum hiçbir bağın da yok bu taraflarda
hani bilirim trenlerde uğramaz bu kalbi kırık fay hattına
..."
Uğur Cem Lalek
Sayfa 23 - Kafka Okur Fikir Sanat ve Edebiyat DergisiKitabı okuyor
