ŞiirSeslendirme
youtu.be/C_vAodo_Eh4
Asuela
Dökülürdü sonbaharda yapraklar gözlerinden
Kurumuş bir dal gibi kırılırdı saçların
Kökünden sökerdiler kalbini, bilirim
Bilirim Asûelam, en masum hüzünlerini.
Her köşe başında açsa da akasyalar
Gökyüzüne seslense de kavaklar
Yüzünü okşasa da yağmur
Sen yine de sevmeyeceksin sonbaharı,bilirim.
"Kırıp dökmeye gerek yokmuş, sessizce kabullenip devam etmeyi öğrenmek gerekirmiş. Olmuyorsa zorlamanın anlamı yokmuş. Tek taraflı çabayla insan ilişkisi yürümezmiş. Bazı şeyler o an anlamlıymış, kaçırınca geriye dönmek imkansızmış ve zaman ayırmak çok kıymetliymiş, öğrendim."
Acını anlıyorum ama acıtmanı anlamıyorum... İnsanın kederinin bile adabı olmalı...
