Zamanların en iyisiydi hem de en kötüsü. Akıl çağıydı, hem de budalalık çağı. İnanç çağıydı aynı zamanda, hem de inkâr çağı. Bir taraftan aydınlık, bir taraftan da karanlık bir mevsim yaşanıyordu. Umudun baharıydı, yeisin kışı. Her şeyimiz vardı ama hiçbir şeyimiz yoktu.
Ne var ki, acı hatıraların üzerinden akan zaman nehri, zihninize demir atmış kötü anıların üzerinden akıp geçtikçe, yalayıp yıkayıp acıyı dindirebiliyor, tam olarak silemese de.
İnsanı yerin dibine de geçirir, bulutların üstüne de çıkarır, delirtir de... Cennet ile cinnet aynı kökten gelir, Mecnun da, can da, canan da, cin de, cenin de... Aşk, bu kelimelerin hepsinin hizasındadır.