Sıla Turhan
@silatrhn
Öğrenci
Hacettepe Üniversitesi
İzmir
2 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Cuma akşamı bey işinden döner. Hanım ona terliklerini verirken, çekingen bir ses tonuyla sorar:
-Yarın sinemaya gidiyor muyuz?
İki esneme arasında cevap gelir:
-Elbette, yarın cumartesi…
Ertesi gün: sinemasal gezinti. Evlerinden çıkan aileler, en yakın sinema salonuna dağılırlar. İki saat sonra oradan çıkıp hasta, yaşlı teyzeyi ziyarete giderler. Sinemanın da hasta olduğunu ve bu hastalığın bulaşıcı olduğunu hiç algılamazlar.
Amy de, March halanın yanında, çok zor günler geçiriyordu. Evinden uzak olmanın üzüntüsünü derinden derine duyuyordu. Ömründe ilk kez evinde ne kadar sevilip şımartılmış olduğunu anlıyordu.
…
Kimi yaşlı insanlar vardır, ak saçlarına yüzlerindeki kırışıklıklara karşın kalpleri genç kalır. Bunlar çocukların sevinçlerini paylaşmayı bilir, onlarla kolayca anlaşabilirler. Çocuklara vermek istedikleri dersleri hoş, küçük oyunların arasına sıkıştırıp saklayabilirler. March hala ise bu Tanrı vergisi yetenekten yoksundu. Buyruklarıyla, kesin kurallarıyla sanki Amy’ye dünyayı tanıtmayı kendine görev addetmiş gibi davranıyordu. Böylece altmış yıl önce kendisine öğretilen şeyleri Amy’ye öğretmeye başladı. Bu dersler Amy’nin küçük ruhunu müthiş sıkıyor, kızcağız kendini hain bir örümceğin ağına düşmüş küçük bir sinek gibi görüyordu.
…
March hala ona kendi genç kızlık hikâyelerini anlatmaya başlıyordu. Bu uzun hikâyeler öylesine sıkıcıydı ki Amy sık sık odasına çıkıp doya doya ağlama isteği duyuyordu.
Meg, tek başına oturmuş, dikiş dikiyordu. Gözyaşları işinin üzerine dökülüyordu. Eskiden ne kadar mutlu olduklarını düşünüyordu. Çünkü artık pahalı eşyaların da, paranın da sandığı kadar değerli olmadığını anlamıştı. Asıl mutluluk sevgi, güven, huzur, sağlıktı!
