Gökyüzüne meftun.
Bu hikâye,
Yıllar sonra yıldızların altında bulduğum imkânsızım olan kadına itafe yazılmaktadır,ve o bundan hiç bir zaman haberi olmayacaktır
Her şey unutulacak bir gün
Tıpkı senin bir anda beni silip attığın gibi
Hiç bir mesajıma cevap vermemen gibi
Her şey unutulacak
Lakin ben hiç unutamıyorum gözlerini 6 ağustostan beri hiç unutamıyorum gözlerini şimdi elimde binlerce siyah beyaz fotoğraflarına bakıp kalbimin yavaş yavaş parçalanmasını hissediyorum kan damarlarım usul usul catladiginı hissediyorum
Bir gün bir kitapçıya gireceksin,
Kapağı tanıdık bir fotoğraf ve hoşuna gittiği için alacaksın.
Gunlerce masan da duracak
Bir gün eline alıp okumaya başlayacaksın
Sara.
Ve anlayacaksın o kitabı benim senin için yazdığımı seni tanıdığım günden beri senin için yazılan notları sözleri okuyacaksın.
Anlayacaksın işte o zaman uzaklarda bir şehirde gökyüzünün altında bir kalp seni sevmiş işte o zaman ben o gökyüzünün altında olmayacağım..
İki yol önce yıldızlar altında çıktığım bu yolculuktan an ve an saniye saniye seni düşünmediğim bir an olmadı oysaki uzaklık ne kadar guzeldi
Keşke hep öyle olsaydı
Sana yakın olmak aslında senin benden uzaklaşmanmış
Bazı anlar sonu pişmanlık ile dolu oluyormuş
Şimdi bir bankta oturmuş elimde siyah beyaz fotoğrafların ile anıları tazeleyip yanagindaki gamzene hasret kalışımın üstüne bir sigara yakıyorum