"ALLAH birdir. Başka şeylere müracaat edip yorulma, onlara tezellül edip minnet çekme, onlara temelluk edip boyun eğme, onların arkasına düşüp zahmet çekme, onlardan korkup titreme. Çünki Sultan-ı Kâinat birdir, herşey'in anahtarı onun yanında, her şey'in dizgini onun elindedir; herşey onun emriyle halledilir. Onu bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun."
(Mektubat 224.sh - Risale-i Nur)
“… aşk, bir tek kişiye, sevgi binlerce kişi veya şeye yönelik olur.”
İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder.
Çünkü seven, sevdiğinin her zulmüne katlanırdı.
“Ey sevgili! Hayalin gözümde, ismin dilimde, sarayın kalbimde... Peki, ama nereye kayboldun?!. Gözlerim seni arıyor, hâlbuki gözbebeğimdesin; kalbim seni özlüyor, hâlbuki bağrımın içindesin.”
Türk töresinde “At, avrat, pusat” sadakati her şeyden üstündü.
“Bir vakitler ağlamak istediğinde yaşları benim göğsüme dökülüyordu, şimdi ben ağlarken onun göğsü nerede? ”
“… bir şeye canım sıkılmıyor, benim çok şeye canım sıkılıyor.”