Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
şevval
şevval
@svvlaay
76 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Tam bi giriş kitabı, o yüzden önyargılı olmayacağım seriye. Beni tek rahatsız eden diyalogların biraz kötü oluşuydu ama çeviriden mi kaynaklı yoksa diyaloglar harbiden kötü mü bilemedim…İlk 4 kitabı fiziksel satın almasaydım ingilizce devam ederdim :<
Kitabı sırf Twisted Games’i merak ettiğim için okudum. Sonra öğrendim ki onu okumak için bu kitabı okumama gerek yokmuş…
Alex kooooorkuunç toksik bir erkek karakterdi. Toksik erkeklere kurgu dahi olsa sabrımız kalmamıştır.Yarım bırakmadığım için gururluyum :D
İnatla booktok’ta gördüğüm kitapları okumaya ve hüsrana uğramaya devam ediyorum…
Öncelikle kitap çok çok akıcı. Ama bunun dışında herhangi bir olumlu yan göremedim okuduğum süre boyunca. Karakterleri, diyalogları çok sığ buldum. Bu türde bir kitap okurken özgünlük falan beklemiyorum. Ama diyaloglara ve karakterlerin derinliğine önem veriyorum. Çünkü özgünlük yok hadi anladım. E derinlik de yoksa “ben niye okuyorum ki şu an bunu?” moduna giriyorum. Geriye pek de bir şey kalmıyor çünkü benim kitaptan keyif almam için. Hızlıca bitti sonra da hemen gardrops hesabıma yüklendiii ve elden çıkarıldı ahshahshaha hani öyle bi nefret… VE SON OLARAK, BAŞ KARAKTERİN İÇ SESİNE SÜREKLİ BİR ŞEKİLDE İNANILMAZ CRINGE OLDUM.
Okur Takip Önerileri
Kitap OKB’ye sahip olan ama bunu annesi ve psikiyatristi dışında kimseyle paylaşmayan, çevresindeki herkese “normal” miş gibi davranan Sam’in Caroline adında bir kızla tanışmasıyla başlıyor. Caroline onu Şair’in Köşesi diye bir yere götürüyor ve ona hayatının değişeceğini söylüyor. Devamında da buradan sonra gelişenleri okuyoruz.
Çok çok çok güzeldi. Keşke böyle konular daha da çok işlense. Mental rahatsızlıklar o kadar yanlış yansıtılan konular ki bence bu kitapta olduğu gibi bakış açılarına inanılmaz ihtiyacımız var. Özellikle yazarın notu kısmını okuduğumda yazarı çok takdir ettim. Hastalıklarla ilgili araştırmalar yapması, kitaba gerçek tedavi yöntemlerinden parçalar eklemesi çok hoşuma gitti. Sam’in arkadaşlıklarını sorguladığı, sürekli tökezlediği sonra tekrar ayağa kalktığı kısımlar çok gerçekti. Bu tarz ciddi sorunların şıp diye çözülmediği bir gerçek çünkü. Bu da bence kitabı daha samimi yapan şeylerden biriydi. Benim için çok ilham verici umut dolu bi kitaptı. Kendisi için playlist bile yaptırdı bana :’)
Reading slump illetinden kurtulayım diye akıcı romantik bir şeyler okumaya karar vermiştim ama bu kitapla daha kötü hale geldi :(
Baya direndim yarım bırakmamak için ama başaramadım. Çok fazla bu tür okumuyorum ve okuduğumda da biraz olsun karakterleri sevmeyi bekliyorum. Bunun dışında romantik bi kitapla ilgili çok fazla beklentiye girmiyorum çünkü biraz haksızlık oluyor bence. Karakterlere gram ısınamadım. Reading slump da etkilidir muhtemelen ama olaylar da beni hiç sarmadı sürekli bitse de gitsek modundaydım. Ayrıca sürekli beni çok gıcık eden şeyler oldu. Bazı kısımlarda dişlerimi sıktım hatta. Çünkü cringe oldum.
Kadın karakterimizin (adını unuttum) sürekli Josh’un vücudundan bahsetmesi falan. Karakterler çok sıradan karakterlerdi. Aynı şekilde olaylar da çok tahmin edilesiydi.
Yazarın anlatım tarzını da çok yüzeysel buldum.
Çok sevilen bi kitap o yüzden şaşkınım açıkçası. Şu ara enemies to lovers temalı kitaplar meşhur oldu ve birkaçını okumayı düşünüyordum ama vazgeçtim ahajakaha
Birkaç yıl önce baya meşhurdu bu kitap ve inatla okumamıştım. Bugün çerezlik bir şeyler ararken pdf dosyasına rastladım. Neyse ki fiziksel baskı satın almamışım...Baya abartılan bir kitap olduğunu düşünüyorum. Tabii ki güzel kısımlar da vardı ama daha iyi bir yazım tarzı bekliyordum. Zaten basit bir dille yazılan şiirler türkçeye çevirilince de biraz daha anlam kaybetmiş. Bu tarz kitaplar okumak isteyenlere Aşıklar Sözlüğü’nü öneririm. Kendisi Süt ve Bal’dan kat kat daha iyi.
Öncelikle bu yorumun spoiler içereceğini belirtmek isterim.
Sahte Krallık uzun zamandır en heyecanla okuduğum kitaptı. Sık kitap okumaya ilk başladığım zamanlardaki gibi hissettirdi. İnanılmaz keyif aldım.
Bu kitapta ilk kitaba göre olaylar çok daha farklı yerlere varıyor ve çetemizin yeni hamlelerini okuyoruz.
Karakterler o kadar iyi yazılmıştı ki yazara hayran kaldım. Çoğu yerde onlar gibi insanlarla tanışmayı diledim. Çok farklı kesimlerden farklı karakterleri ve onların zamanla nasıl birbirleriyle bağ kurduklarını görüyoruz.
Beni en çok şaşırtan karakterlerden biri Wylan oldu. İlk kitapta açıkçası pek de umursadığım bi karakter değildi ama bu kitapta çok çok sevdim. Özellikle Jesper’le iletişimleri falan baya keyifliydi. Sonunda da yine birlikte kalmaları da baya tatlı oldu :D
Nina hakkındaysa söylemek istediğim tek bi şey var. Keşke başka bi seride Nina’yı baş karakter olarak okusak. Çok farklı ve güzel bi karakter olmuş çünkü. Matthias’la olan ilişkileri de gayet yerindeydi. Matthias’ın öldüğü sahneyi karakteri sevsem de çok beğendim. Çünkü karakterlerin olaya tepkileri, onu uğurlama şekilleri falan çok hoştu. Bu seriyi sevmemin bir diğer sebebi de bu aslında. Yazar konuya abuk sabuk yerlerde aşk ya da duygusallık sokmamış. Dağılım olarak her şey fazla dozundaydı.
Kaz ve Inej’i daha fazla okuyabilmek isterdim açıkçası ama kitabın temasının bozulmaması yerinde olmuş.
Kitabın evrenini çok beğendim o yüzden Gölge ve Kemik serisini de şu an okumayı düşünüyorum.
Kitap Lowen adındaki baş karakterimizin yeni bir iş teklifi almasıyla başlıyor. Serinin asıl yazarı yazacak durumda olmadığı için ondan serisini tamamlanmasını istiyorlar. Lowen da kendini bu kadının ve ailesinin evinde buluyor.
Daha önce hiç bu tarz bi kitap okumamıştım. Başında çok çok ilgimi çekti ve çok merakla okudum. Zaten bir günde de bitirdim. Bence söylenildiği gibi bir gerilim kitabı asla değil. Kitapların satış aşamasında söylenen şeyler beklentiyi çok yönlendiriyor. İlk başlarda nerede gerilim falan modlarındaydım ama sonra çok da önemsemedim açıkçası.
Olay örgüsü aman aman harika değildi ama Colleen Hoover’in yazım tarzı çok çok akıcıydı her zamanki gibi. Sonunda da ters köşe olayları falan oldu ve hoştu bence.
Kesinlikle okunmalı inanılmaz harika falan diyeceğim bir kitap değil ama konu ve gidişat bakımından farklı bir şeyler okumak isteyen ve Colleen Hoover’in tarzını sevenlere önerebilirim.
Çok büyük beklentiyle başladım ama maalesef yarım bıraktım.
Sebebi kitaba ilgimi bi yerden sonra tamamen kaybetmem oldu.
Dizisinde de aynı sorunu yaşamıştım. Bir noktada kopup gittim çünkü bana kalırsa etkileyici bi yazım tarzı ya da devam etmeye inanılmaz değecek bir olay kurgusu yoktu. Karakterlere hiçbir şekilde derinlik katılmamıştı. Çoğu şeyin sebebini bile öğrenmeden öylece olaylar oluverdi.Okurken resmen olayların aynı yerde dönüp durduğunu gördüm ve bunaldım. Kendimi devam etmek için zorladım ama pes ediyorum. Benim için büyük hayal kırıklığı oldu :(
Kitabı daha demin bitirdim ve düşüncelerim baya tazeyken hemen bir şeyler yazmak istiyorum.
Colleen Hoover daha önce de kitaplarını okuduğum bir yazar. Tarzını seviyorum ama hep kafa dağıtmak için okurum.
Bizimle Başladı Bizimle Bitti o “kafa dağıtma” kitabı değildi. Bazı noktalarda karakterlere ve algı oluşturma amacı olmasa da yazara sinirlendim. Ama önyargılı olmayın sakın :) Yazarın notu kısmını okuduğumda her şey yerli yerine oturdu. O noktada her şey çok iyi bağlandı ve sonu cidden inanılmazdı. İnce düşünülmüş detaylar vardı ve yazara hayran kaldım cidden.
Kadınların ilişkilerinde yaşadıkları fiziksel ve psikolojik şiddete, istismara değinilmişti. Ama yazar bunu o kadar güzel o kadar söylemek istediklerini gözümüze sokmayarak yapmış ki. Ne kadar önyargılı olabildiğimizi gördüm. Ne kadar boş olduğunu. Son sayfalarında da direkt ağladım zaten.Özellikle Colleen Hoover’in kendi annesinin hikayesini anlattığı kısımda.
“Büyüdüğüm zaman sen olmak istiyorum.”
Franz Kafka’dan daha önce sadece Dönüşüm kitabını okumuştum. Çok farklı bi kitaptı tabii ki. Bu yüzden o kitabı seven kadar sevmeyen de var. Yazarın farklı bi tarzının olduğunu söyleyebilirim.
Ama Babaya Mektup.....Beni ağlattı :D çoğu yerinde gözüm doldu çünkü anlatılan şeyler inanılmaz geçirilmişti. Her yerini postitledim ve paylaştığım alıntılar hoşlandığım kısımların yarısı bile değil.
Okurken çok fazla düşündüm. Aslında kısacık bir kitap - belki bir saatte bitebilecek kadar kısa- ama ben 1 günde baya bi yayarak, üstüne düşünerek okudum. Bu yüzden ekstra bi okuma zevki aldığımı düşünüyorum. Baya klişe olacak ama bakış açımı ebeveyn olmak ve birinin hayatını birkaç kelimeyle bile ne kadar altüst edebileceğin ya da ne kadar ileriye taşıyabileceğin konusunda çok genişlettiğini düşünüyorum. Kesinlikle diğer çok merak ettiğim kitabı Dava’yı da yakın zamanda okumaya çalışacağım
Şeker Portakalı... çok çok güzeldi. Çok beğendiğim kitaplar hakkında konuşurken kendimi güzel ifade edemiyomuşum gibi geliyor. Sanki kelimeler yetmiyomuş gibi :D
Şeker portakalı farkında olmadan çok ihtiyacım olan bi zamanda okuduğum bi kitap oldu. Bi sürü yerini postitledim ve bi noktadan sonra karakterler hık dese işaretleme isteğim oluştu :’)
Yazarın anlatımına söylenecek pek bi şey yok zaten tahmin edileceği üzere. Çok akıcıydı. Kendimi çok rahat bi şekilde vererek olayların içine tam anlamıyla girerek okuyabildim bu sayede ki bu okuma zevkini 2ye katlıyor tabii ki. Henüz okumayan varsa... yani aslında sanmıyorum kaldığını -bence dünyada son okuyan ben olabilirim- ama şayet kaldıysa OKUYUN
su sıralar içinde bulunduğum okuyamama sorunun kurbanı oldu biraz :( aslında gayet güzel gidiyordu ama ders çalıştığım için çerez şeyler okumam daha iyi olacak sanırım
Aylar sonra Saga 3.cildi sonunda okudum. O KADAR GÜZELDİ Kİ. Olayların geçtiği yerler, karakterlerin geçmişleri birbirleriyle bağlantıları, yaratıkların çizimleri... eeee düştük
Aslında kitapla ilgili yorum yazmayı cidden düşünmüyordum. Ama sanırım içimi dökmeliyim. Haruki Murakami uzun zamandır merak ettiğim bir yazardı. Özellikle Sahilde Kafka kitabını sürekli sepetime ekleyip çıkartıyordum. Sonrasında İmkansızın Şarkısı ilgimi çekti ve okumak istedim. Hakkındaki yorumlar da çok iyiydi. Beklentimin çok çok daha altındaydı. Aslında yazarın ifade etmek istediği şeyi anlıyorum ve haklı da buluyorum. “Ama bu şekilde mi olması gerekiyordu illa ki?” Diye düşündüm okurken hep. Aslında vermek istediği o fikri çok daha farklı ve ilgi çekici şekilde verebilirdi. Bunu yapan yapabilen çok iyi yazarlar var. Karakterlere derinlik verilmesini çok sevdim. Yani bir kitapta karakterleri tanıyamıyorsam o kitap bana zevk vermiyor açıkçası. Kitapta sevdiğim kısımlardan biri buydu. Ama genel olarak beklentimin çok altındaydı.
En sevdiğim serinin bitmiş olması... Aşşırı tuhaf hissediyorum şuan :’)
İnsan Denen Canavar gerçekten kalbimi yerden yere vurdu. Elimden hiçbir şekilde bırakasım gelmedi o yüzden birkaç gündür düzgün ders çalışamadım hatta. Pişman değilim.
Patrick Ness’i çok sevmemin en büyük sebebi dünya gündemindeki bazı konular hakkında fikirlerini gözümüze sokmadan çok çok güzel bir şekilde yazdığı şeylere sızdırması. Her karakter bir şeyleri temsil ediyor ve bu olay kitaplarını ayrı bir seviyeye taşıyor bence. Serinin tüm kitaplarını çok beğendim ama bu kitap tamamen ayrı şuan gözümde. Çünkü ilk kitabı okuduğunuzda aklınıza dahi gelmeyecek raddeye varıyor olaylar bu kitapta.
Son olarak, Todd ve Viola dünyanın en güzel ikilisi olabilir :’)
Nedensizce beklentim düşüktü aslında kitaba başlarken. Ortalarına geldiğimde seri sonunun da beni tatmin etmeyeceğinden emindim. Bu seriyi gerçekten seviyorum o yüzden ortalardayken içim daraldı sonunun istediğim gibi olmayacağı düşüncesiyle . Ama 2.yarısı bence çok çok güzeldi. Sonunun bu tarz bitmesi açıkçası hoşuma gitti çünkü bu serinin konseptine yakışır şekilde buruk bir sondu . Farklı bir son kesinlikle bana bu kadar zevk vermezdi diye düşünüyorum.
David Levithan’dan daha önce Her gün kitabını okumuştum. Baya oldu okuyalı ama yazarı sevdiğimi hatırlıyorum. Aşıklar Sözlüğü ise tamamen bambaşka bi’ kitap. Okuduğum hiçbir kitaba benzemiyor. O kadar hoşuma gitti ki bütün tanımlar. Bir Spotify listesi bile yaptım kitap için. Çok tuhaf ve güzel şeyler hissettirdi okurken. Başka söyleyecek bir şeyim yok aslında. Çok sevdiğim şeylerde hep böyle oluyor :’)
3.kitabı henüz çıkmadığı için okuduğuma aşırı pişmanım. Sonu yine vurucuydu ve ben yine ağzım açık kalmış bi şekilde kapağını kapattım Sorgu ve Sır’ın. Patrick Ness nasıl bir yazar bunlar nasıl karakterler diyerek okurken odaklanamadığım kısımlar bile oldu. Umarım 3.kitap için çok beklemeyiz. Çünkü gerçekten meraktan kafayı yiyeceğim.
Vahşi, yayınevinin hesabında gördüğümde çok da ilgimi çeken bir kitap olmamıştı. Ama konusunu okuduktan sonra , özgün konular okumaya hasret kaldığımdan kendimi kitabı sepetime eklerken buldum. Konusunu, karakterlerini ve genel olay örgüsünü çok özgün bulduğum bir kitap oldu. Özellikle sonu baya garip geldi çünkü klasik bir son bekliyordum açıkçası. Üslup bakımından aşırı sade ve basit olmamakla beraber akıcı da bir kitaptı. Özellikle yarısından sonra elimden bırakamadım. Yazarın dilimize çevrilen 3 kitabı daha var bildiğim kadarıyla. Onları da okumak istiyorum şuan çünkü dediğim gibi yazarın üslubunu oldukça beğendim.
