Esra (@therese) 1000Kitap'ta

Kitap boyunca karanlık bir ormanda kaybolmuş gibi hissettim. Çok inanılmaz bir his değil, zaten romanın atmosferi bu ama bu hisse okuyucuyu hapsetmekte başarılı olmuş yazar. Yazım tekniği çok enteresandı; çocukluk daima ileri akarken şimdiyi geriye doğru akıtmış yazar ve bu akış bir noktada birleşiyor. Aile ve senden gitmeyen çocukluk temalı hikâyelerin çekici bir yanı vardır her zaman, böyle bir romanı sevmek çok da zor değil bence ama bu kendinden çekici yanının da ötesinde anlatım tarzıyla, karakterleriyle, atmosferi ve sadece kardeşlere odaklanan, anne ve babaya mesafeli üslup tercihiyle insanı etkiliyor kitap. Okurken çoğu zaman filmi olsa izlenir diye düşündüm ama sonlara doğru hikâyenin açılışıyla filminin kitaptaki hâliyle aynı etkiyi vermeyeceğini de kabul ettim fakat yine de bazı sahneler çok sinematikti. Gayet güzel ve dokunaklı bir kitaptı. Sevdim. Ayrıca kapağının mükemmelliğine de değinmeden edemeyeceğim.

Hayatta KalanlarAlex Schulman · TİMAŞ YAYINLARI · 0653 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Esra

@therese

24 Şubat 11:13

136 syf.

· Kitabı okudu

9/10 puan verdi

Gitmek de mümkün kalmak da ama giden birinin geri dönmesi; tüm değişmişliğiyle, gittiği yerde bulduklarıyla, kaybettikleriyle, arkada bıraktıklarıyla... Bütün bunlarla, bütün bunlara rağmen geri dönebilmek mümkün müdür? Sanırım değildir ya, bu kitap bana dönüşlerin imkânsız olabileceğini fark ettirdi.

BilmemekMilan Kundera · Can Yayınları · 20201,577 okunma

Esra

@therese

14 Şubat 21:52

168 syf.

· Kitabı okudu

9/10 puan verdi

Böylesine içime işleyen bir şeyler okumayı özlemişim. Bence çok, çok iyi bir kitaptı. Kısaca; 50'li yaşlarında bir fotoğrafçı olan Tom, Noel tatili için oğlunu alıp eve götürmek üzere bir karlı bir kış günü yola çıkıyor ve bu yolculuk aynı zamanda karakterin kendine doğru bir yolculuk. Tıpkı karlar eridikçe altındakilerin gün yüzüne çıkması gibi bu yolculuk sırasında Tom'un yaptığı iç hesaplaşmalar ve yüzleşeler, ve hatta belki de yüzleşememeler de karakterin üstündeki karı eritiyor ve onun da geçmişi, acıları, pişmanlıkları, hayal kırıklıkları gün yüzüne çıkıyor. Tom hem kendi çocukluğu hem kendi çocukları hem de kendi babası ve kendisi üzerinden babalığı ve babalığını sorguluyor. Bilinç akışı tekniğinin iyi örneklerinden biri olduğu için de okuyucuyu hiç zorlamıyor, aksine yer yer okumayı yavaşlatsa bile bu yavaşlığı da sevdiriyor. Hakikaten çok sevdim ben bu kitabı.

Bilinmeyen Ülkede YolculukDavid Park · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022191 okunma

Reklam

Esra

@therese

23 Ocak 20:19

Avunacak gibi değildi. Artık ne yaparsa yapsın hep çok geç kalmış olduğunu hissediyordu. Yüz yıl koşabilir, yine de ancak kapılar kapanırken yetişebilirdi.

Sayfa 146Kitabı okudu

Cam Kent Paul Auster

Esra

@therese

16 Ocak 17:16

152 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

Yine hüzünle dolu ama ancak duygudaşlık kurabilince sevilecek bir metin. Çok indirgemeci olmayacaksam bana bu kitabı en çok şiir seven kadınlar sever gibi geliyor. Çünkü şiirsel bir metin bu; mümkün olduğunca az kelimeyle kurulmuş kısa cümlelerin olduğu kısacık bölümlerden oluşuyor. Bazılarını birkaç kere okudum ben, sırf anlamak için değil, hissetmek için. Çok güzeldi bence. Vejetaryan'dan epey farklıydı aynı zamanda, hem anlattığı şeyler hem de anlatım tarzı çok daha yumuşaktı, evet içinde yas gibi ağır temalar var ama bunları anlatış tarzı Vejetaryen'deki gibi sert değil. Ve ikisi de bambaşka şekillerde çok iyi. Çocuk Geliyor'u da mutlaka okuyacağım, Han Kang epey sevdiğim yazarlardan biri olacak bence. Şöyle iki ayrı sayfadan birkaç alıntı bırakayım buraya: "Kadın hastalıktan her kurtulduğunda, hayata dair soğuk duygular beslerdi. ... Kendisini terk eden birini pervasızca tekrar sevemeyeceği gibi, hayatı tekrar sevebilmek için her seferinde uzun ve karmaşık bir sürece ihtiyaç duydu. Çünkü sen, bir gün kesinlikle beni terk edeceksin. En zayıf olduğumda ve yardıma ihtiyacım olduğunda, Geri dönülmez bir soğuklukla arkanı döneceksin. Bunu adım gibi biliyorum. Çünkü artık bunu bilmediğim zamanlara dönmek imkânsız." (sayfa 105) *** "Ölme, yalvarırım ölme. ... Beyaz bir kâğıda tüm gücümle bastırarak yazıyorum. Sadece bunun en iyi veda sözü olduğuna inanıyorum. Ölme. Yaşamaya devam et." (sayfa: 141)