İlayda
@torunilaydaa
İstanbul
16 Şubat
118 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Evet nisyan
Evet kahrolmus sayfaların arasında adın...
Yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Okur Takip Önerileri
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz. Ey anıların dalsız gölgesiz günbatımı… bilmem ki bir gün açılır mısın zamanın gök bahçelerinde.
Sayfa 18
Yalnızlık hiç geçmiyor,dedim. Yazıyorsun ya,dedi.
“Hakikaten onlar Rablerine iman eden birkaç genç idi. Biz de onların imanlarını arttırdık.”
Bir kitap okudu
72 syf.
·
Puan vermedi
o esrarlı yangına bu can nasıl dayandı.
sahile vurdu kalbim, su yandı, mum da yandı.
bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum
ölüme baş kaldıran dertli uykum da yandı.
.
ruhumla söndü alev sonra ruhum da yandı.
Gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
Yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep
Ve inançlı, gitmenin bir şey değiştirmediğine.
Sayfa 33 - Metis yayınları
Değil burası Bizim evimiz, burası da,
olmaz bize ev burası, burası değil, burası değil
diye diye kaç yıl oldu yoldayız.
Bir çocuk demiş...
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş
Dünya size tanıdık geldikçe yıpranır; sahnenin önü zamanla sahne arkasına dönüşür
