Seninle ben bir kumaşın iki ters yüzüyüz Bir yüz sert kuşanması dert
Bir yüzü hassas kullanılamaz
Bir ters bir düz
Kâh hükümsüzüz
Kâh pürüzsüz
Üstelik biraz bitik
Bir tarafımız hepten sökük
Dikiş tutturmak gerek
Bu da mümkün elbet
Ne hikmetse seninle ben
İki ayrı yüzüyüz aynı kumaşın
Bu esrarına varamadığımız sırdan dokunmuş Dünya'nın hilafına
Bilirim aynıdır hammaddemiz
Gül kokuyorsun bir de
Amansız, acımasız kokuyorsun
Gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoğun
Dayanılmaz bir şey oluyorsun, biliyorsun
Hırçın hırçın, pembe pembe
Öfkeli öfkeli gül
Gül kokuyorsun nefes nefese.