— Kimsin sen?
— Ben Mutlu Prens’im.
— Öyleyse neden ağlıyorsun?
— Ben hayattayken ve bir kalp taşıyorken, gözyaşı nedir bilmezdim. Hayatımdaki her şey öyle güzeldi ki mutluydum. Böyle bir ömür sürdüm ve öldüm. Öldükten sonra beni öylesine yüksek bir yere koydular ki buradan şehrimdeki tüm çirkinlikleri ve sefaleti görebiliyorum. Kalbim bir kurşundan yapılmış olsa bile ağlamamak elimde değil.
Sayfa 14