İnsan bir fabrika olsaydı ne üretiyor olurdu?
-Mazeret...
Çocukları politikacıların ve reklamcıların erişemeyeceği yerde saklamalıyız...
Ömrünün son on beş dakikasını gözlerimin önünde geçiren hasta, son nefesini verirken, not defterime şunu yazdırdı:
Ey ölüm, kaç yıl yaşamam lazım, seni avlamak için!
Soğuktan eliniz ayağınız uyuşmuş bir halde eve geldiniz
ve hemen sobanın yanına sokuldunuz.
Isınmak için sobanın yanına sokulduğunuz andan itibaren,
her geçen dakika sobadan biraz daha uzaklaşır ve en sonunda odanın,
sobaya en uzak köşesine oturursunuz.
İlk dakikada sizi rahatlatan, huzur veren ateş; yavaş yavaş canınızı sıkmaya başlamıştır.Önce üstünüzdeki kazağı çıkarır, daha sonra evdekilerin bütün itirazına rağmen, pencereyi hafifçe aralamaya kalkarsın.
Aşk da böyledir işte.
"Rabbim sende olmasan kimin aklına gelirim ben…"
Allah'à bizleri ölümle tedavi ettiği için şükretmeliyiz. Yoksa hepimiz hırs kanseri olurduk.
Bir ölüm kaldı özü sözü bir...
Kızkardeşi, Peygamber Efendimiz'i simgeliyor diye, kırmızı gülleri atmıyor, sürekli biriktiriyor; yerde bile görse, elinden tutup evine götürüyormuş.
Güzel insanlar güzel ata binip erken gidermiş...
Vefat ettiği zaman evinin her yerinden; balkondan, dolaplardan, çekmecelerden, odalardan poşet poşet kurumuş kırmızı güller çıkmış.
Gül ev, gülden ev...
Sen böyle güzelken söz düşmez
Diyecektim, demedim...