Bir kitap okudu
128 syf.
·
Puan vermedi
Hayır, sanatın en iyi kurtarıcılığı, bir insanın var olduğundan kuşkulanmasını sağlamasıdır.
Okur Takip Önerileri
Rol yapmak hepimizin hoşuna gider, Küçük Bey, hiç kimse kendisi değildir, başkalarının yaratılandır.
Bütün bunlar Tanrı'nın ya da uyanır uyanmaz buharlaşan başka bir varlığın düşü olmasın? Bunun için mi ona dua ediyoruz, onu uyutmak ve düş görmesini sağlamak için, ona şarkılar, ilahiler söylüyoruz? Bütün dinlerde yapılan ibadetler, Tanrı'nın düşünü sürdürmesi ve uyanmaması ve bizim de düş görmemizi sağlaması için değil mi?
Yaşam çok şey öğretiyor insana, ölüm daha da çok; her ikisi bilimden çok, çok daha fazlasını öğretiyor.
Evet, evet bilinçsiz bir sıkıntı. Hemen hemen hepimiz bilinçsizce sıkılıyoruz. Sıkıntı yaşamın temeli; oyunları, eğlenceleri, romanları ve aşkı bulan sıkıntıdır. Yaşamın sisi, tatlı bir sıkıntı, ekşimtırak likör damlatıyor. Bütün bu günlük ve anlamsız olaylar; vakit geçirdiğimiz, yaşamı uzattığımız bütün bu tatlı söyleşiler dünya tatlısı sıkıntıdan başka nedir ki?
- Şah! -diye söze girdi Victor.
- Doğru, doğru ... hadi bakalım ... Ne yaptım da iş bu raddeye geldi?
- Her zaman olduğu gibi birader, dalgınlıkla. Eğer budenli dalgın olmasaydın, en iyi satranç oyuncularımızdan biri olurdun.
- Ama söyle bana Victor, yaşam bir oyun mu, yoksa bir eğlence mi?
- Oyun zaten bir eğlence.
- Öyleyse insanın kendisini şöyle ya da böyle eğlendir-mesi de ne oluyor?
- Madem oynuyorsun birader, iyi oyna.
- Peki niçin kötü oynamayacakmışım? İyi oynamak ne, kötü oynamak ne? Niçin şu taşları oynattığımızdan başka bir biçimde oynatmıyoruz?