Şölensiz, sevinçsiz yaşıyoruz şimdilerde,
Bir iğdiş ve buruşuk zamanı.
Kimsenin türküsü yok dilinde
Karşılayacak yağan karı
Coşkulu ve sarhoş sesiyle.
Bıçak açmıyor ağızları;
Acı, yalnız acı var yüreklerde.
YOL ŞARKISI
Eskiden bir sesim
Vardı benim;
Şimdi uzakta.
Çınlar belki
Bir köprünün altında.
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında.
Eskiden bir yüreğim
Vardı benim;
Şimdi uzakta.
Çarpar belki
Bir çocuğun odasında.
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında.
Bir ben kaldım şimdi
Tek yakın bana.
Ama ben eskiden de
Hep böyle
Yalnız çıkardım yola.
Bu yaşa geldim içimde bir çocuk hâlâ
Sevgiler bekliyor sürekli senden
İnsanın bir yarısı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken
Var olan aşınıyor zamanla
Anamın bıraktığı yerden sarıl bana
Anılarım kar topluyor inceden
Bir yaşam gibi geçmişin üstüne
Ama yine de bir unutuş değil bu
Sızlatıyor sensizliği tersine
Senin kim olduğunu bile bilmezken
Sevgiden caydığım yerde darıl bana
Metin Altıok